“คิดว่าฉันกลัวแกหรือไงนังโสเภนีชั้นต่ำ! แกก็เป็นแค่ของเล่นคนรวยก็เท่านั้น หากวันไหนเขาเบื่อก็เขี่ยทิ้งเหมือนหมาข้างถนน หน้าตาก็ดีนะ ไม่น่ามาทำงานแบบนี้เลย คิดสั้นมาก”นิรณาเหยียดสายตามองผู้หญิงที่ณภัทรควงมาด้วยทั้งยังพูดจาดูแคลนอีก
“แล้วไง! เป็นผู้หญิงขายตัวผิดตรงไหน อาชีพสุจริตไม่ได้ไปลักขโมยของใคร วินๆ ทั้งสองฝ่าย ฉันมอบความสุขให้กับพวกเขาแลกกับเงินตรามากมายที่พร้อมเปย์ให้ หรือว่าแท้จริงแล้วคุณหนูไฮโซอย่างพวกเธอ.... อิจฉาผู้หญิงขายตัว ที่ได้เข้าใกล้ได้สัมผัสผู้ชายที่ตัวเองหมายปอง ทั้งที่จริงแล้วพยายามแทบตาย พ่อแม่ถวายยกใส่พานให้ เขาก็ไม่เหลียวมอง คิดดูสิ! ใครน่าสมเพชกว่ากัน”ด่ามาด่ากลับไม่โกง เหยียดมาเหยียดกลับ คนอย่างแก้วเกล้าไม่ชอบให้ใครมาดูถูกหรอกนะ ไม่ว่าจะอาชีพอะไรก็มีศักดิ์ศรีทั้งนั้น เป็นใครมาจากไหน สูงส่งแค่ไหนถึงได้พูดจาดูถูกคนอื่นไปทั่ว ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้ดีเด๋อะไรสักอย่าง
