ตอนที่ 10
ฮายาเตะซัง
หลายวันต่อมา
หลังจากที่ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น เพราะเบนจิโร่เป็นคนวางแผนให้ทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกันบ่อยๆ ทั้งให้เซนไคโร่พายูเมะไปเดินเล่น ไปทานข้าวนอกบ้าน รวมถึงการบังคับให้เซนไคโร่พายูเมะไปด้วยทุกๆ ที่ที่เขาไป ทำให้ทั้งเซนไคโร่ และยูเมะเองเริ่มคุ้นชินกับสถานการณ์ที่เบนจิโร่สร้างให้ไปโดยปริยาย ราวกับนี่เป็นชีวิตปกติในแต่ละวันของทั้งสองคนที่ต้องตื่นมาเจอหน้า และใช้ชีวิตร่วมกันในทุกๆ วัน
"วันนี้เซนไคซังจะไปไหนเหรอคะ" ยูเมะเอ่ยถามขณะเดินตามเซนไคโร่มาที่ลานจอดรถ
"เมื่อกี้นาเอะจังโทรมาบอกว่ายายไม่สบาย"
"อ๋อ เซนไคซังจะไปดูเหรอคะ"
"อือ ถ้าไม่อยากไปก็อยู่นี่แหละ"
"แล้วหนูไปได้ไหมคะ"
"อยากไปก็ไป"
"งั้นหนูขอไปด้วยนะคะ วันนี้เซนไคซังขับรถเองเหรอคะ ไม่เห็นมีคนขับรถเลย"
"อือ"
"งั้นหนูต้องนั่งตรงนี้" ยูเมะพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูรถเข้าไปนั่งข้างหน้าฝั่งที่น
