ตอนที่ 16
ความหมาย
เซนไคโร่มองใบหน้าหวานที่ผุดขึ้นด้วยเม็ดเหงื่อทั่วกรอบหน้าเรียว และบริเวณลำคอระหง ด้วยความทรมาน ร่างกายเขากำลังสูญเสียการควบคุมหากเธอยังมองมาที่เขาด้วยสายตาแบบนั้น เขาคงไม่สามารถอดทนต่อไปไหว
"รีบกลับห้องไปได้แล้ว" เซนไคโร่เอ่ยบอกยูเมะด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
"นะ...หนู ระ...รู้สึกไม่ดีเลยค่ะ"
"..." เซนไคโร่กัดฟันยื่นมือไปอังหน้าผากคนตัวเล็ก เพื่อเช็กดูให้มั่นใจว่าเธอไม่ได้มีไข้ หรือไม่ได้ไม่สบาย
"มะ...ไม่ใช่ตรงนั้น แต่มันร้อนตรงนี้" ยูเมะจับมือหนาที่วางลงบนหน้าผากมน มาวางไว้ที่หน้าท้องแบนราบด้วยสายตาหยาดเยิ้มแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เซนไคโร่รีบดึงมือกลับ ก่อนจะลุกขึ้นไปยืนที่มุมหนึ่งของห้อง พลางหันหลังให้กับหญิงสาวที่นั่งหอบหายใจแรงอยู่ที่เดิมเพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเองอีกครั้ง ก่อนที่มันจะขาดสะบั้นลง เมื่อสัมผัสได้ถึงหน้าอกอ่อนนุ่มที่ด้านหลังของตัวเอง เมื่อยูเมะลุกขึ้นมาสวมกอ
