ตอนที่ 18
ดูแล
เช้าวันต่อมา
เซนไคโร่เดินมาที่ห้องรับประทานอาหารเช้าเพียงลำพัง ในชุดยูกาตะที่เผยให้เห็นร่องรอยฟกช้ำบนลำคอระหง
"หนูยูเมะจังล่ะ" เบนจิโร่แสร้งเอ่ยถาม ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น
"ไม่สบายครับ วันนี้คงลุกมาทานข้าวเช้ากับท่านปู่ไม่ได้" เซนไคโร่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทว่าสายตากลับมองที่เบนจิโร่ราวกับต้องการสื่ออะไรบางอย่าง
"อ้าว เป็นอะไรมากไหม เดี๋ยวปู่ไปดูหน่อยดีกว่า"
"ไม่ต้องหรอกครับ ผมมารายงานด้วยตัวเองแล้ว ท่านปู่ไม่ต้องไปดูให้เห็นกับตาตัวเองหรอกครับ"
"แกพูดเรื่องอะไรของแก" เบนจิโร่บ่ายเบี่ยง
"คิดว่าอยู่ดีๆ ผมกับยูเมะจังก็ลุกขึ้นมามีอารมณ์กันเฉยๆ เหรอครับ"
"นี่แกหมายความว่า...! " เบนจิโร่แสร้งตาโตเพื่อความสมจริง
"แผนท่านปู่สำเร็จไปได้ด้วยดีครับ ส่วนเรื่องงานแต่งเอาไว้คุยพร้อมยูเมะจังแล้วกัน ผมแวะมาบอกเท่านี้ วันนี้ก็ทานข้าวคนเดียวไปนะครับ" เ
