ตอนที่ 21
โมโหร้าย
เซนไคโร่มองฮายาเตะด้วยสายตาเยือกเย็นทิ้งท้ายเอาไว้เพียงแค่นั้น ก่อนจะเดินตามยูเมะเข้ามาภายในบ้าน
ปึง! ปึง!
"ยูเมะจังเปิดประตู" เซนไคโร่ตะโกนเรียกพลางใช้มือหนาทุบประตูไปด้วย เมื่อไปหาที่ห้องเขาไม่พบ แต่ประตูห้องเธอฝั่งตรงข้ามกลับถูกล็อกจากด้านใน
"..." ยูเมะที่นั่งร้องไห้หลบอยู่มุมห้องเงยหน้ามองบานประตูด้วยความหวาดผวา เพราะน้ำเสียงเซนไคโร่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะใจเย็นลงเลยแม้แต่น้อย
"ถ้าไม่เปิดประตูฉันจะให้คนพังเข้าไป"
"ฮึก! ...ฮือ~" ใบหน้าหวานก้มกอดเข่าตัวเองร้องไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัว เมื่อประตูห้องถูกกระแทกแรงๆ ซ้ำๆ และด้วยความที่ประตูบานเลื่อนโชจิทำจากกระดาษจึงไม่สามารถต้านทานพละกำลังของเซนไคโร่ได้นานมากนัก
ปึง!
บานประตูถูกถีบออกพร้อมกับร่างหนาที่เดินเข้ามากระชากแขนคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นเผชิญหน้ากับเขาทั้งน้ำตา
"ฮึก! ...ฮือ หนูเจ็บ" ยูเมะบอกขณะที่พยายามแกะมือหนาออ
