ตอนที่ 25
คนรับฟ้ง
เสียงดอกไม้ไฟดังขึ้นเสียดฟ้า พร้อมกับประกายไฟที่กระจายทั่วท้องฟ้าจนทำให้ท้องฟ้ายามค่ำคืนสุกสว่างระยิบระยับ ทว่านั่นก็ไม่ได้ทำให้ความสนใจของยูเมะ และฮายาเตะหันไปสนใจกับจุดสำคัญของงานนี้เลย เพราะตอนนี้เสียงไฟระยิบระยับพวกนั้นเป็นเหมือนฉากหลังที่แสนจะโรแมนติกให้กับทั้งคู่เท่านั้น
ดวงตาสีนิลเบิกโพลงเล็กน้อย เมื่อจู่ๆ ริมฝีปากอุ่นร้อนของฮายาเตะก็แนบชิดลงมาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว หัวสมองขาวโพลนไปชั่วขณะ เมื่อฮายาเตะบดริมฝีปากอุ่นร้อนแนบชิดลงมาอย่างอ่อนโยน ทว่าการกระทำของเขากลับทำให้ยูเมะนึกถึงใครอีกคน แทนที่จะเป็นเขาที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
พรึ่บ!
ยูเมะรีบผลักร่างหนาของฮายาเตะให้ออกห่างด้วยความตกใจ เมื่อใบหน้าของเซนไคโร่ฉายชัดเข้ามาในความทรงจำ และความรู้สึกของเธอ มือเรียวยกขึ้นลูบลำคอระหงที่มีร่องรอยที่เซนไคโร่ฝากเอาไว้ด้วยความรู้สึกหวาดระแวง
"ยูเมะจังเป็นอะไรไป" ฮายาเตะเอ่ย
