ตอนที่ 27
บทลงโทษของเด็กดื้อ
เซนไคโร่จงใจดันปลายนิ้วเข้าไปลึกจนสุดลำคอระหง ทำให้ใบหน้าหวานแดงขึ้นมาทันที เพราะสำลักน้ำลายตัวเองจนหายใจติดขัด
"แค่ก! แค่ก! " ยูเมะสำลักออกมาทันทีที่เซนไคโร่ดึงปลายนิ้วออกคืนอิสระให้กับริมฝีปากของเธอ แต่ยังไม่ทันที่จะได้สูดอากาศเข้าได้เต็มปอด ริมฝีปากหนาก็ทาบทับตามลงมาช่วงชิงลมหายใจของเธออีกครั้ง
"อืม" เซนไคโร่คำรามในลำคออย่างพึงพอใจที่เธอยังคงมีรสชาติหอมหวานเหมือนอย่างทุกครั้ง
"อือ! " ต่างจากอีกฝ่ายที่พยายามประท้วงต่อสัมผัสที่เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วโพรงปากเล็ก เมื่อเซนไคโร่จงใจฝังเขี้ยวคมลงมาบนกลีบปากที่กำลังสั่นระริกอยู่ในตอนนี้
ร่างกายสั่นสะท้านด้วยความรู้สึกหลายอย่างที่กำลังปะปนกันอยู่ในตอนนี้ทั้งหวาดกลัว และต่อต้าน แต่ความรู้สึกลึกๆ มันกลับทำให้ร่างกายของเธอตอบสนองบิดเร่าสัมผัสของเขาด้วยความเสียวซ่าน เมื่อเซน
