เวลาต่อมา...พระนายและเหล่าเฮียกับเจ้ของเขาก็ได้เดินทางขึ้นมายังหมู่บ้านภูพันหมอกด้วยรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างคันเก่าของลุงผิน และนี่ถือว่าเป็นการนั่งรถ ‘ซาเล้ง’ ครั้งแรกของพวกเขาเลยก็ว่าได้
“กรี๊ด! กิลล์นายจับเจ้ไว้ที ลุงผินแน่ใจนะว่าเหล็กที่พ่วงกันอยู่จะไม่หลุด ฮือ...ป๊าขาคุ้มครองหนูด้วย!” เสียงหวีดร้องของแสนซนที่บ่งบอกว่ากลัวการนั่งซาเล้งซึ่งกำลังแล่นไปบนเส้นทางแคบ ๆ ที่ลัดเลาะไปตามแนวเขา ทำให้กิลล์ต้องจับมือเธอไว้ตลอดทาง แต่ว่าเขาเองก็ไม่ชินเหมือนกันนะ นั่งโคลงเคลงไปมาจนเหมือนจะอ้วกแล้วเนี่ย ชีวิตคุณชายอันแสนสงบสุขของเขามันต้องมาตกระกำลำบากในป่าจริง ๆ เหรอ
“ไอ้นายมึงนั่งนิ่งเลยอะ มึงโอเคนะ” กิลล์ถามน้องชาย เมื่อเห็นว่าพระนายนั่งนิ่งและมองตรงไปข้างหน้าอย่างเดียวเลย
“ผม...ไม่โอเท่าไหร่ มะ...เหมือนข้าวมันจะออกมาคืน เฮียอย่าเพิ่งถามดิ” พระนายว่า แล้วหันหน้าซีดเผือดมาหากิลล์ ไอ้ฉิบหาย! อาการ
