“มะ...ไม่ใช่สักหน่อย!” ปฏิเสธเสียงเบา เมื่อกี้สีหน้าของเธอมันแสดงออกว่าอยากรู้อยากเห็นขนาดนั้นเลยเหรอ
“อายทำไมครับ ยังไงผมก็เป็นของพี่อยู่แล้ว” เขาว่าเสียงอ้อน
“ไม่ต้องมาพูดเลย!” เธอว่าใส่เสียงขุ่น แล้วหันหลังให้เขาเพื่อจัดการเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเองที่ถูกพันเพลิงทึ้งจนหลุดลุ่ย ‘ป่าเถื่อนเสียสติ โรคจิต หน้าหนา’ อยู่ในตัวหมอนี่หมดเลย แถมเธอก็ดันทำเรื่องบ้า ๆ นั่นตามใจเขา เธอเองก็ท่าทางจะเสียสติไปแล้วสินะ
“โกรธเหรอครับ ผมขอพี่ทุกอย่างเลยนะ ทำไมโกรธล่ะครับ”
คนที่ขยับมาโอบกอดเธอจากทางด้านหลังยิ่งทำให้เอิงเอยอยากกรีดร้องใส่หน้าหล่อ ๆ ของเขา
ใช่! เขาขอทุกอย่าง แต่เธอมีโอกาสอนุญาตบ้างไหมล่ะ
“พี่เอย...”
“เหมือนฟ้าครึ้ม ๆ นะ เรากลับกัน...อ๊ะ!” หญิงสาวไม่ได้ตอบอะไร และทำท่าจะเดินเลี่ยงเขาไปทั้งอย่างนั้น ทว่าขาของเธอนี่สิมันดันอ่อนยวบจนเขาต้องเข้ามารับตัวเธอไว้
“ผมเป็นคนเสร็จแท้ ๆ ทำไมพี่
