...
เช้าวันใหม่ของสัปดาห์ย่างกรายเข้ามากลับสู่ภาระหน้าที่ของตัวเองอีกครั้ง แม้ว่าเมื่อวานทั้งวันทั้งคืนมิ้งไม่ได้ออกจากห้องของตัวเองเลยแม้แต่น้อย แต่วันนี้ที่เธอมีเรียนจำต้องเลื่อนชั้นไปเก็บที่เดิม แล้วเปิดประตูสู่ความเป็นจริง
แกร็ก! ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับสายตาที่จ้องมองพื้นตรงหน้า เศษแก้วเศษขวดแตกกระจายอยู่ที่พื้นเละเทะไปหมด ทำให้รู้ว่าเสียงที่ดังเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น
ดีที่ในห้องมีสลิปเปอร์ให้เธอได้สวมใส่ เดินเลี่ยงเศษแก้วหน้าห้องออกไปด้านข้างเพื่อไม่ให้เหยียบมันเข้า
หมับ! พ้นมาได้ก็เจอกับตัวอันตรายมากกว่าเศษแก้ว ใบหน้ายุ่งเหยิงดุดันเหมือนพึ่งตื่นนอนของคนกระชากเธอจ้องมองมาอย่างเดือดดาล
ตุบ! ไม่เอ่ยปากพูดสิ่งใด กระชากเธอเข้าหาก่อนจะเหวี่ยงลงโซฟาอย่างแรง ตามมาทาบทับพุ่งเข้าบดจูบอย่างหนัก เธอไม่ได้ยกมือผลักเขา แต่ก็เม้มปากแน่นอย่างไม่ให้รุกรานเข้ามา เป็นการต่อต้านไร้ซุ่มเสียงจากมิ้ง
