...
บนเตียงกว้างของมิ้งที่วันนี้ไม่ได้มีเธอนอนอยู่คนเดียว ข้างกายมีน้ำเหนือที่กกกอดเธอไว้แน่นอย่างทุกๆ วัน เป็นเวลาสามวันแล้วหลังจากสอบเสร็จที่พวกเราว่าง ไม่ต้องออกไปไหน ไม่ได้มีอะไรทำ อยู่ด้วยกันสองคนในห้องแห่งนี้เหมือนที่เคยเป็นในตอนแรก หลับไปด้วยกันหลังกิจกรรมที่หนักหน่วงทุกคืน ตื่นมาเจอกันทุกวันในวันใหม่เช่นทุกเช้า
มิ้งเงยหน้ามองน้ำเหนือ นิ้วชี้เล่นคิ้วของเขา ไล้ลงมาตามสันจมูกที่โด่ง หยุดลงที่ริมฝีปากคนของปากร้าย
“อยากเอาอีกหรอ” น้ำเหนือถามก่อนจะดึงนิ้วของเธอเข้าไปกัดอย่างไม่เบานัก
“เจ็บนะเหนือ” มิ้งว่าออกมาเสียงกระเง้ากระงอด
“แล้วกวนทำไม” เขาว่าให้เธอที่กวนเขาตอนนอนจนรู้สึกตัวตื่น
“แล้วรู้สึกตัวเร็วทำไม” เธอย้อนว่าเขาออกไปคืน
“ก็รู้ว่ารู้สึกเร็วก็ไม่ควรสะกิด” บอกเธอแล้วกระชากดึงให้อยู่บนร่าง “มันตื่นแล้วจัดการซะ
บอกให้รู้อย่างเข้าใจถึงสิ่งที่ตื่นก่อนเขาก็คือดุ้นแข็งที่ชี้โด่อย
