...
หญิงสาวนั่งอยู่ในห้องพักของตัวเองด้วยความอึดอัดหงุดหงิด เธอเอาแต่จ้องมองโทรศัพท์ของตัวเองไม่วางตา เฝ้ารอการติดต่อมาของใครสักคนเหมือนเมื่อวาน
แต่ทำไมไม่เหมือนกันล่ะ วันนี้น้ำเหนือไม่ติดต่อหาเธอเลยแม้แต่สายเดียวทั้งที่เธอก็ออกสื่อกับเนมแบบนั้น ไหนว่าพวกเขาไม่ถูกกันไง เขาน่าจะเสียหน้าบ้างจนทนไม่ไหวที่เห็นคู่หมั้นตัวเองไปอยู่ใกล้ผู้ชายที่ไม่ชอบหน้ากันเหมือนเมื่อวานสิ
“ไอ้บ้าเหนือ นายจะไม่รู้สึกอะไรเลยจริงๆ หรอ” มิ้งบ่นกับโทรศัพท์ในมือที่ไม่มีการติดต่อหาจากน้ำเหนือเลย เธอลงทุนขนาดนี้ก็หวังว่าจะทำให้เขาดิ้นได้ เมื่อวานก็ได้ใจไปไม่น้อยที่เห็นเขากระหน่ำโทรและส่งข้อความหา
แต่จะให้เธอได้ใจแค่คืนเดียวเองหรือไง แม้แต่คำขอโทษสำนึกผิดก็ไม่มีออกมาเลยด้วยซ้ำ
“ไร้หัวใจเกินไปแล้วนะ!” ทนไม่ไหวโยนโทรศัพท์ไว้ข้างตัวแล้วทิ้งตัวลงนอนแผ่หราบนเตียงมองฝ้าอย่างใช้ความคิด
คิดถึง อยากเจอหน้า อยากทะเลาะ แต่ก็
