...
ปั่ก!
“อื้อ!” ความจุกวิ่งพล่านเข้าท้องน้อยทันทีที่แรงกระแทกป่าเถื่อนพุ่งเข้าใส่ “มันจุกน้ำเหนือ”
บอกให้เขารู้ด้วยใบหน้าติดงอแงไม่พอใจ
“หมดเวลาให้มึงได้ใจแล้วมิ้ง” เขาอดทนมาตั้งแต่เมื่อวาน โมโหและหงุดหงิดหาตัวต้นเหตุมาลงทัณฑ์ไม่ได้ วันนี้สถานการณ์แบบนี้ ว่าเขาใจร้ายไม่ได้แล้ว
พั่บ!ๆๆๆ
“อ๊ะๆๆ อื้อ เหนือ” ไม่รอให้เธอตั้งตัวจริงๆ พูดจบก็กระแทกเข้าออกอย่างเอาเป็นเอาตาย โบกสะพัดเอวสอบเหมือนติดเทอร์โบความเร็วน่าหวาดกลัว
แต่จะไม่กลัวได้ยังไงเธอสั่นคลอนปึกปักอยู่บนโต๊ะอย่างแรง แม้แต่ทรวงอกที่เด้งขึ้นลงจนมันตีจังหวะกันทำให้คันขึ้นมา เหมือนถูกหลอกล่อด้วยความราบเรียบก่อนหน้าของตัวเองจนได้ใจแล้วตลบหลังสู่ความจริงด้วยความป่าเถื่อนสมกับผู้ชายชื่อน้ำเหนือ
“เหนือเบาหน่อย อะ อ๊า!” ได้แต่ร้องบอกพยายามดันขืนไว้ก็แล้ว เกร็งตัวรับก็แล้ว แต่ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นเลยเมื่อผู้ชายบ้าพลังกระแทกอย่างเอาเป็
