...
“เร็วๆ” น้ำเหนือเงยหน้าจากทรวงอกของเธอแล้วสั่งอย่างขัดใจ
“เดี๋ยวสิ ค่อยๆ ให้ปรับตัวไม่ได้หรอ” มิ้งย้อนกลับไปอย่างไม่สบอารมณ์
น่าโมโหจนอยากหาอะไรใหญ่ๆ กระแทกเข้าประตูหลังเขาดูบ้าง เผื่อมันจะรู้ว่าการเปิดใหม่ๆ ใช่ว่าจะง่ายและคล่องขนาดนั้น
ได้แค่คิด ไม่มีปัญญาหาแรงไปกดกระแทกเหมือนที่มันทำกับเธอได้หรอก สุดท้ายก็จำต้องค่อยๆ เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นทีละนิด
พั่บ พั่บ
“อ๊ะ โอ้ย!” ไอ้บ้าเอ้ย! เอาส่วนสามัญสำนึกไปแลกกับท่อนเนื้อมาหรือไงกันนะ ถึงไร้สำนึกต่อเธอแล้วพกไอ้นี่มาเกิดมโหฬารขนาดนี้
ม๊วบ! แผล็บ! น้ำเหนือก็ยังคงมัวเมากับยอดถันหวานสดตรงหน้าไม่หาย ดูดตวัดจนฉ่ำแฉะไปหมดก็ไม่พอใจ
แม่งร่างกายนี้ก็ดึงดูดให้ท่าชิบหาย พอเห็นแล้วก็แข็งสู้ทันที ไม่รู้แม่งจะอ่อยอะไรนักหนา
ยิ่งคิดก็เหมือนจะยิ่งกระหายคลั่ง เขาตวัดแขนกอดรัดเธอแน่นขึ้น ปากลิ้นโลมเลียตวัดยอดถันของเธออย่างหนักหน่วงไปด้วย
“อื้อ เหนือเ
