“หนูมิ้นต์” รับไหว้ว่าที่หลานสะใภ้อย่างเอ็นดู
“เสียใจด้วยนะคะคุณปู่”
“ขอบใจมากหนู มาถึงบ้านก่อนใครเลย เข้ามาในบ้านก่อนสิ” ปู่สุนทรเดินนำเธอเข้าบ้านหลังใหญ่ หรือจะเรียกว่าคฤหาสน์ก็คงไม่ผิดนัก “แล้วเจ้าเมฆล่ะ”
“เมฆติดประชุมสำคัญจะตามมาพรุ่งนี้เช้าค่ะ คุณปู่มีอะไรจะใช้มิ้นต์ก็บอกได้เลยนะคะ”
“หนูมิ้นต์นี่เป็นเด็กดีจริงๆ หลานปู่ยังไม่โผล่มาหาปูเลยสักคน ว่าแต่หนูมิ้นต์จะพักที่บ้านของปู่ หรือจะไปพักที่บ้านของสราวุธกับสีดาล่ะ” ท่านหมายถึงบ้านของพ่อแม่เมฆากับหมอกเมือง ผัวทั้งสองของเธอนั่นเอง โดยบ้านของพวกเขาอยู่ห่างออกไปไม่มากนัก
เพราะเธอยังไม่อยากเผชิญหน้ากับแม่ของเมฆา ซึ่งเป็นผู้หญิงใจดีที่ซ่อนความร้ายกาจเอาไว้ แม่สีดาคนสวยต่อหน้าทำดีกับเธอทุกอย่าง แต่ลับหลังกลับแนะนำผู้หญิงร่ำรวยให้ลูกชายคนเล็กตลอดเวลา
“เพื่อกันชาวบ้านนินทา หนูขอพักที่บ้านคุณปู่ดีกว่าค่ะ ได้มั้ยค่ะคุณปู่”
“ได้สิ หนูเ
