ยอมทุกอย่าง
1480 คำ
ตอนที่ 11
ยอมทุกอย่าง
“ผมคิดถึงคุณยายแล้วก็อยากมาพักผ่อนกับคุณยายครับอยู่คอนโดคนเดียวมันเบื่อๆ คิดว่าจะมาค้างกับคุณยายที่นี่ดีไหม” อัลเฟรโด้เข้ามานั่งข้างๆ แล้วกอดท่านด้วยความรักและความรู้สึกผิดที่ไม่ดูแลท่านเท่าที่ควร
“ยายว่ามันดีเลยทีเดียว เดี๋ยวยายจะบอกปัทให้ไปจัดห้องนอนให้นะ”
“ไม่เป็นไรครับคุณยายเมื่อกี้ผมบอกปัทแล้ว คุณยายล่ะครับวันนี้เป็นยังไงบ้างเหนื่อยไหม” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
“ยายก็สบายดี”
“แล้วคุณยายกำลังทำอะไรอยู่เหรอครับ”
“ยายกำลังถักเสื้อกันหนาวอยู่ ว่าจะส่งไปบริจาคให้เด็กบนดอย”
“คุณยายรับ ผมว่าคุณยายอย่าเหนื่อยถักเองเลย ถ้าอยากบริจาคเราซื้อเสื้อกันหนาวไปบริจาคเลยก็ได้”
“แค่นี้ไม่เหนื่อยเลย ยายอยู่ว่างๆ รู้จะทำอะไร งานบัญชีหนูเมลินก็ทำเรียบร้อยจนยายไม่มีอะไรต้องกังวลอะไรเลย” คุณยายกล่าวชมผู้ช่วยคนใหม่ที่นอกจากจะทำงานได้อย่างไม่มีที่ติแล้วยังทำให้ท่านหายเหงาอีกด้วย
“คุณยายครับผมว่าเราต้องคุยกันนะครับ”
“มีอะไรหรือเปล่าอัลเฟรด สีหน้าจริงจังมากเลยนะเครียดเรื่องที่ทำงานหรือเปล่า”
“เปล่าครับคุณยาย เรื่องที่ผมเครียดไม่ใช่เรื่องงานแต่เป็นเรื่องของคุณยาย”
“เราจะมาเครียดเรื่องของยายทำไมล่ะลูก” คุณยายทำหน้าเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร
“วันนี้หมออำนาจโทรหาผมครับคุณยาย”
“หมอเขาโทรหาอัลเฟรดทำไมล่ะ” คุณยายแกล้งถามทั้งที่ทุกอย่างคือแผนของตัวเอง
“ก็เรื่องอาการของคุณยายนั่นแหละครับ หมออำนาจบอกผมว่าคุณยายเป็นโรคหัวใจ”
“หมอนะหมอ ยายสั่งไว้แล้วว่าห้ามบอกเรื่องนี้”
“คุณยายอย่าไปว่าหมอเลยนะครับ ที่หมอโทรบอกผมก็ดีแล้ว ผมจะได้ช่วยดูแลยายให้ดีมากกว่านี้”
“อัลเฟรดไม่ต้องเป็นห่วงอะไรยายหรอกนะ ยายไม่ได้เป็นอะไรมาก อัลเฟรดก็เห็นแล้วว่ายายยังปกติอยู่”
“ผมเห็นครับว่ายายปกติ แต่หมอก็บอกว่าเพราะยาช่วยไว้บางส่วน แต่จากนี้คุณยายต้องทานยาให้ครบตามที่หมอสั่งนะครับ คุณยายครับผมเป็นหลานที่ไม่ดีเลยใช่ไหม ถ้าวันนี้หมออำนาจไม่บอกผมก็คงไม่รู้เลย ผมขอโทษนะครับคุณยาย” อัลเฟรโด้พูดอย่างรู้สึกผิด เสียงของเขาสั่นเครือและกำลังโทษตัวเอง
“อย่าโทษตัวเองแบบนั้นสิ อัลเฟรดเป็นหลานที่ดีมากของยายเลยนะ หลานไม่เคยทำให้ยายต้องหนักใจหรือไม่สบายใจอะไรเลย” คุณยายเห็นท่าทางไม่สบายใจของหลานชายก็รู้สึกผิดแต่เมื่อเดินเกมไปแล้วท่านก็ไม่อยากจะหยุด
“ผมรู้ว่าที่ผ่านมาผมอาจจะทำงานหนักไม่ค่อยมีเวลาให้คุณยาย แต่จากนี้ผมจะแบ่งเวลามาอยู่กับคุณยายให้มากขึ้นนะครับ”
“อย่าทำแบบนั้นเลย”
“ทำไมล่ะครับคุณยาย” ชายหนุ่มถามอย่างแปลกใจ
“อัลเฟรดจะแบ่งเวลามาอยู่กับยายมากขึ้นยายก็ดีใจ แต่ยายก็อยากให้อัลเฟรดได้ใช้ชีวิตของตัวเองด้วย อย่ายึดติดกับยายเพราะยายไม่รู้ว่าจะอยู่กับเราได้นานแค่ไหน”
“คุณยายอย่าพูดแบบนั้นสิครับ ผมใจคอไม่ดีเลย”
“ยายพูดเรื่องจริงนะ หลานก็อายุมากขึ้นทุกวันส่วนยายก็ร่างกายถดถอยไหนจะยังมีโรคประจำตัวอีก สิ่งที่อยากจะเห็นคืออยากเห็นอัลเฟรดมีความสุขประสบความสำเร็จ”
“ตอนนี้ผมก็ประสบความสำเร็จแล้วนะครับคุณยาย”
“ในเรื่องงานหลานชายของยายเก่งที่สุด ยายภูมิใจในตัวอัลเฟรดมากเลยนะ”
“ขอบคุณครับ ถ้าไม่มีคุณยายคอยสนับสนุนคอยให้กำลังใจผมก็คงไม่มาไกลขนาดนี้หรอก คุณยายครับจากนี้ไปคุณยายอยากให้ผมทำอะไรให้คุณยายบอกได้เลยนะ หรือว่าอยากไปเที่ยวที่ไหนไหมผมจะพาคุณยายไปเที่ยวเอง”
“ยายอายุมากแล้วไม่อยากไปเที่ยวไหนหรอกจ้ะ ที่ผ่านมายายก็เที่ยวมาเยอะแล้ว”
“คุณยายไม่ต้องเกรงใจหรือกลัวว่าผมจะเสียงานหรอกนะครับไม่มีอะไรสำคัญกับผมมากกว่าคุณยาย”
“อัลเฟรด อันที่จริงยายก็ไม่อยากจะพูดเรื่องนี้หรอกนะมันคงทำให้หลานอึดอัดใจมากแต่มันเป็นสิ่งเดียวที่ยายต้องการในตอนนี้” คุณยายเริ่มเข้าแผนการของตนเอง
“อะไรครับคุณยาย”
“ยายอยากเห็นหลานมีครอบครัวแต่งงานแต่ยายรู้ว่าเรื่องนี้อัลเฟรดยังไม่พร้อม”
“ผมเคยปฏิเสธเรื่องแต่งงานมาตลอดแต่ตอนนี้ผมจะยอมแต่งงานก็ได้ ถ้าเจอคนที่ถูกใจ”
คำตอบของหลานชายทำให้คุณยายราตรีถอนหายใจเพราะการจะหาคนถูกใจหลานชายคงยากมาก
“นั่นสินะถ้ายังไม่เจอคนที่ถูกใจหลานก็คงยังไม่แต่งงาน”
ท่าทางไม่สบายใจของยายราตรีทำให้อัลเฟรโด้รู้สึกเจ็บปวดเขาเป็นหลานชายเพียงคนเดียวแล้วสิ่งที่คุณยายขอมันเป็นสิ่งที่เขาพยายามปฏิเสธมาตลอด แต่เมื่อตอนนี้คุณยายกำลังป่วยถ้าเขายังคงปฏิเสธต่อไปมันก็อาจจะกระทบกระเทือนต่อสุขภาพของคุณยายได้ ชายหนุ่มคิดหนักก่อนจะตัดสินใจเลือกทำในสิ่งที่สมควรทำมากกว่าสิ่งที่ตัวเองพอใจ
“คุณยายครับผมตกลงจะแต่งงานคุณยายจัดการเรื่องนี้ได้เลย ส่วนเรื่องผู้หญิงผมก็ให้คุณยายเป็นคนหาให้ตกลงไหมครับ”
“อัลเฟรด ยายรู้ว่าที่ลูกทำแบบนี้เพราะเห็นว่ายายป่วยแต่มันไม่จำเป็นเลยนะการแต่งงานมันต้องเจอคนที่ถูกใจ คนที่รักไม่ใช่เหรอ ถึงจะมีความสุขในชีวิตคู่” คุณยายราตรีพูดหยั่งเชิง
“ผมเชื่อในสายตาของคุณยายครับว่าผู้หญิงที่คุณยายจะให้ผมแต่งงานด้วยเธอคงมีคุณสมบัติดีพอที่จะอยู่กับผมแล้ว”
“อัลเฟรดจะรักเธอได้ไหมล่ะ”
“เรื่องนั้นผมก็ให้คำตอบกับคุณยายไม่ได้ครับ แต่ผมยินดีจะแต่งงานมีครอบครัว ผมรู้ว่าคุณยายอยากอุ้มหลานผมจะไม่ทำให้คุณยายผิดหวัง”
“ขอบใจนะลูก แต่อย่าทำแบบนี้เลยยายไม่สบายใจ”
“คุณยายครับผมเต็มใจนะผมยังไม่มีผมยังไม่มีแฟนนะครับบางทีผู้หญิงที่คุณยายหามาให้อาจจะถูกใจผมก็ได้”
ยิ่งคุณยายปฏิเสธเขาก็ยิ่งอย่างจะแต่งเพราะอยากทำให้คุณยายสบายใจ การกระทำของเขามันทำให้คุณยายราตรีอมยิ้มเธอรู้นิสัยหลานชายดีอะไรที่ห้ามหลานชายคนนี้จะทำ
“ถ้าอย่างนั้นยายขอถามหน่อยได้ไหม”
“อะไรครับคุณยาย”
“ถ้าผู้หญิงที่ยายหามาให้แต่งงานกับอัลเฟรด เธอเป็นแต่ผู้หญิงธรรมดา ไม่มีสมบัติอะไรเลย การศึกษาก็ไม่ได้สูงมากครอบครัวก็ไม่เหลือใครแล้วอัลเฟรดจะแต่งงานกับเธอได้ไหม”
“ถ้าคุณยายจะให้ผมแต่งงานกับใครสักคน ผมคิดว่าคุณยายน่าจะต้องเห็นอะไรบางอย่างในตัวของผู้หญิงคนนั้น เรื่องเงินทองมันไม่เกี่ยวข้องหรอกครับ เรามีเงินเยอะแยะแต่งงานและรับผู้หญิงสักคนมาอยู่ด้วยคงไม่ทำให้เราลำบาก”
“แล้วเรื่องอายุล่ะ อัลเฟรดคิดว่าช่วงอายุไหนที่เหมาะสมที่สุด”
“อายุไม่ใช่ปัญหาหรอกครับคุณยายขอแค่บรรลุนิติภาวะและไม่อายุห่างจากผมจนเกินไปแค่นั้นก็พอ”
“ยายรู้แล้วว่าจะให้อัลเฟรดแต่งงานกับใคร แต่เราจะไม่เปลี่ยนใจใช่ไหม”
“ไม่ครับคุณยาย ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเธอเป็นใครครับเธอสวยหรือเปล่า” แม้ว่าจะแต่งงานเพราะอยากจะทำตามใจคุณยายแต่อัลเฟรโด้ก็อยากรู้ว่าว่าที่เจ้าสาวของเขาหน้าตาเป็นยังไง ถ้าจะให้ดีเขาก็อยากได้คนที่หน้าตาดีพอที่เขาจะออกไปข้างนอกได้บ้าง
“ในสายตาของยายก็คิดว่าเธอสวยน่ารักและสดใสนะ บางทีอาจจะทำให้ชีวิตของอัลเฟรดมีสีสันมากขึ้นก็ได้”
“ผมชักอยากจะเห็นแล้วนะครับว่าผู้หญิงที่ยายจะให้ผมแต่งงานด้วยเป็นใคร”
“เดี๋ยวบ่ายนี้เธอก็เข้ามา อัลเฟรดก็จะเจอ ว่าแต่วันนี้มีธุระจะไปทำที่ไหนไหมล่ะ”
“ไม่ล่ะครับวันนี้ผมจะอยู่บ้านกับยายทั้งวัน”
“ดีเลย แต่ตอนนี้ยายว่าจะนอนพักสักหน่อย อัลเฟรดอยากไปทำอะไรก็ทำนะแล้วตอนเที่ยงค่อยลงมากินข้าวด้วยกัน”
“ได้ครับคุณยาย ถ้างั้นผมขอขึ้นไปบนห้องนอนก่อนไม่รู้ว่าป่านนี้ปัทจัดการห้องไปถึงไหนแล้ว”
- ผู้เขียน
