“อ้าว..ธนิน นี่อย่าบอกนะว่ามึงมารอกู”
มะลิถามขึ้นขณะที่เปิดประตูเข้ามาในบ้าน อันที่จริงเธอรู้ตั้งแต่ขับรถมาถึงแล้ว เพราะเห็นรถสุดหรูของเพื่อนชายจอดอยู่หน้าบ้าน
“เออดิ เดี๋ยวจะหาว่ากูดูแลน้องมึงไม่ดีอีก”
“แหมๆ ใครจะว่าลงล่ะ ก็เพื่อนช่วยซะขนาดนี้”
“มึงไม่ต้องมาปากหวานกับกูเลย”
ธนินหยอกล้อเพื่อนตามประสาคนที่คบกันมานาน มะลิก็ดูจะชอบใจอยู่ไม่น้อยที่ทำงานมาเหนื่อยๆแล้วเจอธนินนั่งรออยู่ในบ้าน
“ก็เพื่อนธนินน่ารักที่สุดแล้ว”
“มึงขึ้นไปพักผ่อนก่อนไหม มาเหนื่อยๆ”
เขาตัดบท เพราะในหัวตอนนี้มัวแต่หมั่นเขี้ยวเด็กเล็กที่แกล้งเขาไว้อย่างเจ็บแสบ
“เออว่างั้น มึงจะนอนบ้านกูก่อนไหมล่ะ พรุ่งนี้ค่อยกลับ”
หญิงสาวชวนเพราะเห็นว่าเขาช่วยเหลือเธอมามากแล้ว ก็คงจะรู้สึกเหนื่อยมาทั้งวันเหมือนกัน
“เอาสิ กูนอนห้องไหนได้บ้าง”
ธนินยิ้มกริ่มขึ้นมาทันที เพราะเขาได้โอกาสที่จะเอาคืนเดซี่ที่บังอาจมาแหย่จมูกเสือร้ายอ
