ศรัทธาแห่งรัก

ความจริงที่ได้รู้

" หึ .. แสดงเก่ง ประจบสอพลอคุณย่า เพื่อเงินจริงๆ ผู้หญิงอย่างเธอถึงทำได้ทุกอย่าง แต่ฉันไม่หลงกลคนอย่างเธอหรอก "

หลังจากที่คุณย่ากลับไปแล้ว

" ประจบอะไรคุณย่า "

" ขวัญเปล่านะคะ "

เขามองเธออย่างหยามเหยียด

" จำคำที่ฉันพูดได้ใช่มั้ย ต่อให้มีคุณย่าหนุนหลัง ซักวันฉันก็จะหย่า "

" ขวัญจำได้ดีคะ ไม่เคยลืม "

" ก็ดี "

ธามธาราเดินออกไป ทิ้งให้หญิงสาวจุกอยู่ในอก น้ำตานองหน้า เธอควรทำยังไง สามีที่แต่งงานโดยไม่รัก พ่อที่แต่งงานใหม่ กับผู้หญิงที่มีลูกติด ที่มีอายุห่างกันแค่หกเดือน พ่อที่ไม่เคยเห็นเธอเป็นลูกนับตั้งแต่แม่เสีย ชีวิตเธอทำไมเป็นแบบนี้

ขวัญพิชชาหลับไปพร้อมน้ำตาทุกวัน ไม่มีวันไหนที่เธอไม่ทุกข์ แต่เธอต้องทน

รุ่งเช้า.....

ขวัญพิชชาเตรียมอาหารเช้าให้ธามธาราเป็นปกติ สายตาเกลียดชังที่เขามองเธอ มันก็เจอเป็นปกติเช่นกัน เมื่อเตรียมอาหารเช้าเสร็จ เธอจึงเลือกที่จะไปที่สวน เพื่อดูแลดอกไม้ที่เธอปลูกเอง

ดอกไม้เต็มสวน กลิ่นหอมอ่อนๆ มันทำให้เธอผ่อนคลาย คลายทุกข์ลงไปได้บ้าง

จนเมื่อธามธาราทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ออกไปทำงาน ป้าบัว แม่ครัวของบ้านก็จะมารายงานขวัญพิชชา

" คุณขวัญคะ คุณธามไปทำงานแล้วคะ "

" จ๊ะ " เธอต้องรอให้ธามธาราออกไปทำงานก่อน จากนั้นขวัญพิชชาจึงเดินเข้าบ้านไปทานอาหารเช้าของตัวเอง เป็นอย่างนี้ทุกวันตลอดสามปี

ส่วนตอนกลางวัน พิมพิชชามักทำอาหารไปให้ธามธาราที่บริษัท แต่พอกลับมาเอากล่องข้าว เธอกลับพบกล่องข้าวอยู่ในถังขยะหน้าห้องทุกวัน แต่ขวัญพิชชาก็ไม่ท้อ เพราะหวังว่าซักวันชายหนุ่มจะมองเห็นความดีของเธอ วันนี้ก็เช่นกัน

" ฉันเอาข้าวมาส่งคุณธามคะ "

วิกานดา เลขาหน้าห้อง มองชวัญพิชชาอย่างเหยียดๆตั้งแต่หัวจรดเท้า นี่เหรอภรรยาท่านประธาน โทรมเหมือนป้าข้างบ้าน ไม่มีอะไรเหมาะสมกับท่านประธานซักอย่าง

" ท่านประธานทานข้าวข้างนอก เค้าไม่ทานอาหารของเธอ เอากลับไปเถอะ "

" ฉันฝากไว้ที่คุณก่อนก็ได้ เผื่อเค้าหิว "

ขวัญพิชชาวางกล่องข้าวบนโต๊ะของวิกานดา แล้วเดินหันหลังไป

วิกานดาเมื่อเห็นขวัญพิชชาเดินออกไป ก็หยิบกล่องข้าวบนโต๊ะ ทิ้งลงถังขยะ

วิกานดาเหยียดยิ้มพอใจในผลงานของตัวเอง

ธามธาราเดินออกมาจากห้อง โดยไม่ทันสังเกตว่ามีกล่องข้าวอยู่ในถังขยะ เพราะวิกานดาเอากระดาษมาปิดทับไว้

" มีอะไรรึเปล่า "

" ภรรยาของท่านประธานมาหาคะ แต่กลับไปแล้ว "

ธามธารานิ่งเฉย เขาไม่ได้สนใจ

สองวันต่อมา

" วันนี้ไม่ต้องเตรียมอาหารเย็นนะ ฉันไปงานเลี้ยง ไม่กลับมากินข้าวเย็นที่บ้าน " ธามธาราสั่งแม่ครัวแล้วกำลังจะเดินออกไป

" ได้ข่าวว่าคุณออกงาน ให้ฉันไปด้วยมั้ยคะ "

ธามธารามองขวัญพิชชาอย่างดูถูก

" ฉันมีคนควงแล้ว สภาพอย่างเธอ คงไม่ควงให้อายผู้คนหรอก "

ขวัญพิชชาหน้าเสีย ก้มมองดูสภาพตัวเอง เธอไม่เคยแต่งตัว ไม่เคยสนใจตัวเองนับตั้งแต่แต่งงาน

เพราะเธออยากปรนนิบัติและทำหน้าที่ของภรรยาที่ดีให้เขา แต่ ... สภาพของเธอ ก็ไม่เหมาะจะออกงานจริงๆแหละ

ขวัญพิชชาขึ้นห้องไปอาบน้ำเตรียมเข้านอน จนกระทั่งตีสองก็ได้ยินเสียงรถขับเข้ามา

' คงกลับมาแล้ว ' เธอจำเสียงรถเขาได้

แน่ซะยิ่งกว่าแน่ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าขึ้นบันได เลยห้องของเธอ ตามด้วยเสียงเปิดประตูห้องข้างๆ และปิดลง

ขวัญพิชชาหลับตาลง เธอเคยได้ยินว่า การไม่มีคู่ไม่เหงาเท่ากับมีคู่อยู่แต่เหมือนไม่มี ไม่เคยรู้สึก จนได้มันเจอกับตัว มันจริงที่สุด .... เจ็บเนอะ

.....

วันต่อมาขวัญพิชชา ไปเดินซื้อของกับป้าบัว เพราะของใช้ในบ้านและของในครัวหมด

" ป้าบัวคะ เดี๋ยวขวัญไปสั่งสเต็กร้านฝั่งนู้นไว้ให้คุณธามก่อนนะคะ "

" ให้ป้าไปด้วยมั้ยคะ "

" ไม่เป็นไรหรอกคะ ป้าอยู่ซื้อของใช้ที่นี่แหละ เดี๋ยวขวัญมา "

" ค่ะ "

" สเต็กเนื้อปลาคะ ใส่กล่องนะคะ "

ระหว่างที่ขวัญพิชชากำลังรอสเต๊กที่สั่งไว้ เห็นว่าคนเยอะ เลยไปหาโต๊ะเพื่อนั่งรอ แล้วก็ไปได้ยินเสียงชายหญิงคุยกัน มันก็ไม่แปลกอะไรหรอก ถ้าชื่อและเสียงที่ได้ยิน มันช่างคุ้นเคยซะเหลือเกิน

" เมื่อไหร่พี่ธามจะหย่ากับเมียโทรมๆของพี่ซักทีคะ เราร่วมธุระกิจกันมาตั้งนานแล้วนะคะ นอกจากเรื่องธุระกิจแล้ว แซนดี้คิดยังไงกับพี่ธาม พี่ธามน่าจะรู้ดี แซนดี้รอพี่มานานแล้วนะคะ จะรอเก้อรึป่าวคะ "

" เป็นคำสั่งของคุณย่าครับ พี่ไม่อยากให้คุณย่าไม่สบายใจ "

" ก็ได้คะ ถ้าพี่ธามยืนยันว่าจะหย่า นานแค่ไหนแซนดี้ก็รอได้คะ "

ขวัญพิชชาตัวแข็งทื่อ เขาไม่ได้รักเธอ ซ้ำร้ายเขายังมีแฟนแล้ว ผู้หญิงคนนี้ใช่มั้ย ที่เขาพาออกงาน เธอสวย แต่งหน้าจัด เสื้อผ้าแบรนด์เนมทั้งตัว เหมาะสมกับเขาเหลือเกิน ขวัญพิชชาหันกลับมามองตัวเอง

เธอละ มีอะไรเหมาะสมกับเขารึป่าว ช่างน่าสมเพช

" สเต๊กที่สั่งได้แล้วคะคุณลูกค้า "

ขวัญพิชชารีบจ่ายเงินแล้วรีบเดินออกจากร้านทันที เธอไม่อยากให้เขาเห็น

ขวัญพิชชาเดินกลับมาที่รถด้วยท่าทางเหม่อลอย

จนป้าบัวแปลกใจ

" คุณขวัญคะ ... "

" ......... "

" คุณขวัญคะ "

" ........."

สุดท้ายป้าบัวต้องสะกิด" คุณขวัญคะ "

ขวัญพิชชาสะดุ้ง " อะ ... อะไรจ๊ะป้า "

" คุณขวัญเป็นอะไรคะ ไม่สบายรึป่าวคะ ป้าเรียกตั้งนาน "

" ป่ะ .. ป่าวคะ รีบกลับกันเถอะค่ะ "

ขวัญพิชชากลับมาที่บ้านด้วยจิตใจที่บอบช้ำ

เธออยากกลับบ้าน บ้านแม่ของเธอ อยากกลับไปหาพ่อ " ขวัญไปบ้าน อาจจะกลับค่ำๆ "

" คุณขวัญจะขับรถไปเองเหรอคะ " ป้าบัวถามด้วยความเป็นห่วง

" ไม่เป็นไรหรอกคะ ขวัญจะขับระวัง "

" ขับรถดีดีนะคะคุณขวัญ " ไม่รู้ทำไม ป้าบัวถึงรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก

ชวัญพิชชาขับรถกลับไปหาพ่อของเธอที่บ้าน ที่อยู่ห่างจากบ้านของธามธาราไปประมาณ ร้อยกว่าโล ออกนอกชานเมืองไป เธอแค่รู้สึกเหนื่อย อยากกลับไปเติมกำลังใจ แล้วก็จะรีบกลับ

ขวัญพิชชาขับรถมาถึงบ้าน จอดรถหน้าบ้านก็ ลงมา เดินเข้าไปในบ้าน บ้านเงียบมาก เธอคิดว่าพ่อน่าจะอยู่บนห้อง จึงเดินขึ้นไปด้านบน ก่อนจะเคาะประตู เธอได้ยินเสียงอรจิรา เมียใหม่ของพ่อดังลอดออกมา

" อีกไม่กี่เดือนก็เป็นวันเกิดแพรมุก คุณเตรียมเซอร์ไพร์สอะไรลูกคะ "

" มีแน่นอน ลูกสาวคนเดียวที่ผมรักมากที่สุด "

ขวัญพิชชาชะงัก ' ลูกสาวคนเดียวที่รักมากที่สุดงั้นเหรอ แล้วฉันล่ะ '

" คุณว่า หนูขวัญจะรู้มั้ยคะว่าฉันเคยเป็นเมียน้อยคุณมาก่อน แถมแพรมุกก็เป็นลูกสาวแท้ๆของคุณ ไม่ใช่ลูกติดอย่างที่เธอเข้าใจ "

ขวัญพิชชาช๊อค ' เมียน้อยงั้นเหรอ น้าอรเคยเป็นเมียน้อยพ่องั้นเหรอ แพรมุกก็เป็นลูกแท้ๆของพ่อ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ขวัญพิชชาแปลกใจมาตลอดว่าทำไมพ่อถึงเอาอกเอาใจลูกติดมาตลอด เพราะแพรมุกคือลูกแท้ๆ ไม่ใช่ลูกเลี้ยง '