ศรัทธาแห่งรัก

ตามเมียกลับบ้าน

" คุณปล่อยฉันได้แล้ว คุณมาที่นี่ทำไม "

" เมียหนีมาเลยมาตามเมียกลับบ้าน "

ขวัญพิชชามองหน้าเขากำลังจะอ้าปากเถียงธามธาราก็พูดขึ้นมาก่อน

" ตราบใดที่ทะเบียนสมรสยังทำงาน ฉันก็ยังมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกอย่าง เธอไม่มีสิทธิ์ขนของออกจากบ้าน จนกว่าจะหย่า และถ้าอยากจะหย่า ก็เอาสินสรสทั้งหมดมาคืนให้ครบ "

ธามธารามองหน้าขวัญพิชชาอย่างเป็นต่อ

ในขณะที่ขวัญพิชชาทำอะไรไม่ได้ จำต้องยอมขึ้นรถ กำลังจะเปิดประตูขึ้นไปนั่งด้านหน้าข้างคนขับ แต่ธามธาราดันประตูปิด แล้วดึงแขนขวัญพิชชาไว้ " ไปนั่งข้างหลัง "

ไม่พูดเปล่า ธามธาราเปิดประตูด้านหลัง แล้วดันขวัญพิชชาเข้าไปด้านใน แล้วตัวเขาก็ตามเข้าไปนั่งข้างๆเธอ

ขวัญพิชชาไม่พูดอะไร นั่งหน้าบึ้งมาตลอดทาง จนถึงคฤหาสถ์อนันตโชติ เธอรีบเดินขึ้นไปข้างบนทันที โดยไม่สนใจชายหนุ่ม

" จ๋า .. เอากระเป๋าคุณขวัญไปเก็บ "

จ๋า สาวใช้รีบเดินมารับกระเป๋าขึ้นไปเก็บบนห้องของขวัญพิชชาทันที

ธามธารามองตามขวัญพิชชาจนกระทั่งหญิงสาวเดินเข้าห้องไป

......

เช้าวันต่อมา ....

ธามธาราแต่งตัวเตรียมเข้าบริษัท แต่ไม่เห็นขวัญพิชชา จึงถามป้าบัว " คุณขวัญไปไหนครับ "

" ป้าก็ไม่ทราบคะ เห็นรีบร้อนขับรถออกไปแต่เช้า แต่ไม่ได้บอกว่าไปไหน "

ธามธารารู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจ ' ทำไมไปไหนไม่บอก '

ธามธาราออกไปทำงาน ระหว่างอยู่ในรถก็พยายามต่อสายหาขวัญพิชชา แต่เธอไม่รับโทรศัพท์

จนกระทั่งรถมาจอดหน้าบริษัท ชายหนุ่มก็ยังก้มหน้าก้มตาต่อสายหาขวัญพิชชาไม่หยุด จนไกด์ต้องบอกเจ้านายหนุ่ม " เจ้านายครับ "

" อะไรวะ !!! " ชายหนุ่มตวาดจนไกด์ตกใจ

" เอ่อ ... จะบอกว่าถึงบริษัทแล้วครับ "

ธามธาราจึงลงจากรถทันที

ไกด์ที่นั่งมองเจ้านายหนุ่มเดินเข้าออฟฟิศ ยิ้มออกมาทันที พอจะเข้าใจว่าเจ้านายหนุ่มของเขาเป็นอะไร

ตลอดทั้งวัน ธามธาราไม่มีสมาธิในการทำงาน หงุดหงิด เพราะพยายามติดต่อหาขวัญพิชชา แต่เธอไม่รับโทรศัพท์ 'ไปไหนของเค้าวะ'

ทางด้านขวัญพิชชา ....

เธอมาทำบุญให้แม่ นำอาหารมาถวายเพลพระ อุทิศส่วนกุศลให้กับแม่ของเธอ หลายวันที่ผ่านมาขวัญพิชชามีเรื่องให้คิดเยอะมาก เธออยากหาที่พักใจ สงบสติอารมณ์ซักพัก ขวัญพิชชานำพวงมาลัยมาไหว้อัฐของแม่ที่วัด และเลือกที่จะนั่งอยู่ที่นี่ จนเย็น ขวัญพิชชาเดินกลับไปขึ้นรถ เธอทิ้งโทรศัพท์ไว้ในรถ พอมากดดู พบสายโทรเข้า 82 สาย เป็นของธามธาราซะส่วนใหญ่ จนหญิงสาวคิดในใจอย่างหงุดหงิด ' จะโทรมาทำไมนักหนา ' เธอก็ไม่สนใจจะโทรกลับ ที่เหลือเป็นเบอร์แปลก มีสายจากณภัทร รุ่นพี่ที่สนิท ตอนเรียนมหา'ลัย และพี่ทับทิม ลูกพี่ลูกน้องของธามธารา ขวัญพิชชาเลือกที่จะเมินเฉยต่อสายของธามธารา แต่ต่อสายหาทับทิม

" ว่าไงคะพี่ทับทิม มีอะไรรึป่าว "

" พี่จะบอกว่าวันนี้วันเกิดณภัทร มันบอกให้ชวนขวัญมาดื่ม มันจะเลี้ยงเอง "

" กำลังเหงาอยู่พอดีเลยคะ มีเรื่องอยากขอให้พี่ณภัทรช่วยด้วยคะ อยู่ที่ไหนกันคะ "

" พวกพี่อยู่ที่ร้าน X "

" ได้คะ เดี๋ยวขวัญไปทำธุระก่อน แล้วจะเลยไปที่ร้าน เจอกันนะคะ "

ขวัญพิชชาวางสาย แล้วขับรถออกไป บ้านธาราภิรมย์ ขวัญพิชชาจอดรถหน้าบ้าน เดินเข้าไปในบ้าน ไม่มีใครอยู่ ขวัญพิชชารู้อยู่แล้วว่าตอนนี้ไม่มีใครอยู่ เธอจึงเลือกที่จะมาเวลานี้ หยิบถุงมือมาใส่ เธอเดินเข้าไปในห้องพ่อของเธอ หยิบอะไรบางอย่างออกมาใส่ถุงเล็กๆไว้ จากนั้นจึงเดินเข้าไปในห้องของแพรมุก หยิบของบางอย่างใส่ถุงเล็กๆที่เตรียมมาเช่นกัน จากนั้นก็ขับรถออกไปพบกับทับทิมที่ผับ

" ขวัญ .. ทางนี้ "

" สวัสดีคะพี่ทิม สวัสดีคะพี่กร สวัสดีคะพี่ภัทร สุขสันต์วันเกิดนะคะ ไม่รู้ว่าวันนี้วันเกิดพี่ภัทร ขวัญหาของขวัญไม่ทันเลย "

" ไม่เป็นไรครับ น้องขวัญให้เกียรติมาดื่มกับพี่ก็ดีมากแล้ว ว่าแต่ เห็นทับทิมบอกว่ามีเรื่องจะให้พี่ช่วย เรื่องอะไรครับ "

" คือ ....... "

ด้านธามธาราเลิกงานกลับมาถึงบ้าน ไม่เห็นรถขวัญพิชชา จึงถามป้าบัว " คุณขวัญยังไม่กลับอีกเหรอป้า "

" ยังเลยคะคุณธาม แต่เธอโทรมาบอกว่าวันนี้ไม่ต้องทำอาหารเย็นเผื่อ เธอจะไปกินเลี้ยงกับคุณทับทิมคะ "

' โทรหาป้าบัว แต่กลับเมินสายเขา เธอกล้าดียังไง ขวัญพิชชา แล้วกินเลี้ยงอะไรวะ ทำไมเขาไม่เห็นรู้เรื่องเลย ' ยิ่งคิดยิ่งร้อนใจ

เขาจึงต่อสายหาคุณหญิงย่า

" ว่าไงตาธาม "

" วันนี้ทับทิมมีกินเลี้ยงบริษัทเหรอครับ "

" อ๋อ ไม่ใช่กินเลี้ยงบริษัทหรอก วันเกิดเพื่อนเค้ามั้ง ชื่อณภัทร หรืออะไรนี่แหละ เห็นบอกจะชวนหนูขวัญไปกินด้วยนะ มีอะไรรึป่าว "

" ป่าวครับคุณย่า ไม่มีอะไร คุณย่าพักผ่อนเถอะครับ "

คุณหญิงปรางค์ทิพย์วางสาย ยิ้มพอใจ หลานชายคงเริ่มมองเห็นแสงจากเพชรเม็ดนี้แล้ว จะโทรตามเมียก็ไม่กล้าบอก แกล้งมาถามเรื่องกินเลี้ยงลูกพี่ลูกน้อง ไอ้หลานขี้เก๊ก

ธามธาราหงุดหงิด รีบอาบน้ำแต่งตัว เดินไปที่รถ สั่งไกด์เอารถออก

" ไปไหนครับเจ้านาย "

" ผับ X "

ห้าทุ่ม ณ ผับ X

ด้านขวัญพิชชาที่ตอนนี้เมามายอย่างหนัก เธอดื่มเพื่อให้ลืมเรื่องเลวร้ายที่เจอ กำลังเมาพร่ำเพ้อ

" ทาม~มาย~ม่ายมี~คายร้าก~ขวาญ~เลยยยยย~ ฮือ ..ฮือ ~~~ พ่อก้อ~ม่ายร้าก ฮือ .. ~~ "

ทับทิมที่พยายามปลอบ ไม่คิดว่าพาพังขนาดนี้

" ใครไม่รักแต่พี่รักนะ ใจเย็นๆ "

" ใช่ ใครไม่รัก แต่พี่ก็รักขวัญนะ " ณภัทรก็ช่วยปลอบอีกคน แต่ ...

" ไม่ต้องหวังดีมาบอกรักเมียชาวบ้านก็ได้ "

ธามธารามาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เข้ามาหาขวัญพิชชาที่กำลังเมาพร่ำเพ้ออยู่ในอ้อมกอดของทับทิมที่กำลังปลอบ

" ทำอะไรก็ให้เกียรติผมหน่อย ขวัญพิชชายังเป็นภรรยาผม อย่าให้เสื่อมเสียไปถึงคุณย่า "

" ไม่น่าจะเสื่อมเสียนะ เพราะน้องขวัญโทรไปขอคุณย่าแล้ว แล้วคุณย่าก็อนุญาตให้น้องขวัญมา สามีไม่ได้เรื่องอย่างแก สนใจอะไร "

" ผมยังไม่ได้หย่า ภรรยามาเมาอยู่ในที่แบบนี้ยังไงก็ไม่เหมาะ ถามไอ้กรว่าจริงมั้ย " ทับทิมหันไปมองหน้าภากรที่เป็นสามี เถียงไม่ออก

พูดจบก็อุ้มขวัญพิชชาไปขึ้นรถ แล้วให้ไกด์ขับรถรถกลับบ้านทันที

คฤหาสถ์อนันตโชติ

" ป่อยยยยยย ~ ขวาญ~ ยาง~ ม่าย~อยาก ~กาบบบบ "

ธามธาราหอบ ลำพังอุ้มธรรมดาก็ว่าเหนื่อยแล้ว นี่พยศมาตลอดทางเลย เมาขนาดนี้ยังจะไม่ยอมกลับ ไม่คิดว่าจะดื้อขนาดนี้

" ป้าบัวเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หน่อยนะครับ "

" ได้คะคุณธาม "

ป้าบัวจึงจัดการเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หญิงสาวเรียบร้อย จากนั้นธามธาราก็เดินเข้ามาในห้อง " เสร็จแล้วป้าบัวไปพักเถอะครับ เดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเอง "

" ค่ะ มีอะไรก็เรียกป้าได้ตลอดนะคะ "

" ครับ "

ธามธารามองหน้าหญิงสาวที่หลับไม่ได้สติ

นึกถึงตอนเมาอยู่ที่ผับ ขวัญพิชชาเอาแต่พร่ำเพ้อว่าไม่มีใครรัก จนนายณภัทรมาบอกรักหญิงสาว

เขาถึงกับ ทนไม่ได้ ทำไมนะ เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เธอเปลี่ยนไปราวกับคนละคน ไม่ใช่แค่เธอที่เปลี่ยน เขาเองก็เปลี่ยนเหมือนกัน

ธามธารานั่งคิดอยู่อย่างนั้น นานเท่าไหร่ไม่รู้

อยู่ๆขวัญพิชชาก็ละเมอขึ้นมา

" แม่ ~ ขวัญคิดถึงแม่ "

ธามธาราเอื้อมมือไปลูบผมเธออย่างสงสาร

' มีอะไรเกี่ยวกับเธอที่ฉันยังไม่รู้อีกมั้ย ขวัญพิชชา '