ขณะที่ม่านมุกกำลังเผชิญหน้ากับนางมารร้ายที่วิทยายุทธสูงส่งอย่างเชอรี่อยู่นั้น พราวฟ้าเองก็ไม่ได้ดีกว่ากันแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้แพรวดาวกำลังเริ่มวิธีการชั่วช้าแล้ว
“คุณแพรวมีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ... ถึงมาหาผม”
บุญเชิดถามขึ้น เมื่อเห็นแพรวดาวมาหาถึงห้อง ทั้งที่เมื่อวานหล่อนบอกเองว่าอาทิตย์หน้าถึงจะมาหาอีกครั้ง
“ก็คิดถึงนะสิ ทำไมฉันมาไม่ได้หรือยัง หรือว่าเบื่อฉันแล้ว...”
ท่าทางแง่งอนสะบัดสะบิ้งของแพรวดาวทำให้บุญเชิดต้องรีบเข้าไปโอบกอด
“โถ... ใครจะเบื่อคุณแพรวได้ล่ะครับ หวานแล้วสวยแบบนี้ แต่ผมกลัวแม่จับได้ เมื่อวานก็ถามใหญ่เลย ดีนะว่าผมเดินหนีได้ก่อน...”
“อย่าไม่สนใจคนแก่แบบนั้นเลย เรามาทำอะไรสนุก ๆ กันดีกว่า...” แพรวดาวว่าแล้วก็ดันร่างกำยำของบุญเชิดลงนอนกับที่นอนและขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว
“เรามาฝึกขี่ม้ากันดีกว่า”
ว่าแล้วแพรวดาวก็จัดการรูดซิปกางเกงของบุญเชิดออก และสวมทับตัวเองลงไป
