“ฉันเป็นคนแรกของเธอ... ดังนั้นไอ้ข้อกล่าวหาทุกอย่างก็คือเรื่องโกหก...”
ชายหนุ่มรู้สึกผิดเต็มประตู เกลียดโกรธตัวเองนักที่ไม่ยอมรับฟังคำอธิบายอะไรจากหล่อน แถมเขายังทำให้สาวน้อยที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาต้องเจ็บปวดกับการร่วมรักครั้งแรกอย่างไม่น่าให้อภัย
“ฉันขอโทษ... ที่ทำมุกเจ็บ... ฉัน...”
“มุก... ไม่เป็นไร...ค่ะ”
ยิ่งม่านมุกใจดีกับเขาแบบนี้ รณนก็ยิ่งขยะแขยงตัวเอง ชายหนุ่มผละออกห่าง ลุกขึ้นนั่งหันหลังให้บนเตียง ม่านมุกมองตามทั้งน้ำตากับท่าทางที่ห่างเหินนั้น
“ฉันจะไม่แตะต้องมุกอีก... แต่เราจะแต่งงานกัน”
คำพูดของเขาทำให้ม่านมุกเจ็บแสบยิ่งนัก สาวน้อยเม้มปากแน่น มองเขาอย่างผิดหวัง หัวใจรวดร้าวเป็นแผลเหวอะหวะ ไม่แตะต้องอีกอย่างนั้นหรือ... นี่เขารังเกียจหล่อนถึงขนาดนี้เชียวหรือ
“มะ ไม่ต้อง... หรอกค่ะ มันไม่จำเป็น...”
รณนหันขวับมามองด้วยความไม่พอใจ แต่พอเห็นร่างอวบอัดที่ลุกขึ้นนั่งตามแต่ลืมดึ
