“พี่ณน...อย่ามาปรักปรำเชอรี่นะ...”
“ผมไม่ได้ปรักปรำคุณ แต่มันคือเรื่องจริง อยากให้ผมสืบเรื่องนี้ไหมล่ะ น่าจะมีพยานรู้เห็นด้วยไม่น้อยทีเดียว... ทั้งคนซื้อ คนขาย...”
เชอรี่หน้าซีด ก่อนจะทำแข็งใจยอมรับออกไป เพราะถึงจะไม่มีเรื่องยาคุม แต่เรื่องโทรศัพท์ที่หล่อนจ้างวินมอเตอร์ไซค์ให้โทรไปนั้นก็ได้ผลเกินร้อยอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นนังเด็กมุกนั้นจะหนีไปทำไม
“ก็ได้... ยาคุมเชอรี่เอาใส่ในกระเป๋านังเด็กมุกเอง... แต่เรื่องโทรศัพท์ที่ผัวเก่านังมุกโทรไปหามันเชอรี่ไม่เกี่ยวด้วยสักหน่อย...”
หญิงสาวพูดจนจบประโยคแล้วจึงได้รู้ตัวว่าพลาดอย่างใหญ่หลวง โดยเฉพาะยิ่งเห็นสายตากระด้างที่จ้องมองเขม็งมาด้วยนั้นแล้ว หล่อนก็ยิ่งอยากจะตัดลิ้นตัวเอง
“คือ... เชอรี่...”
“ดีแล้วที่สารภาพออกมา เพราะตอนนี้กำลังให้ตำรวจเขาสืบหาเบอร์ที่โทรเข้ามือถือนรกเครื่องนั้นอยู่พอดี...”
“พี่ณน... เชอรี่ไม่ได้ทำนะ...” หญิงสาวพยายามปฏิเส
