@บ้าน
เช้าวันต่อมา
คอปเตอร์ที่นอนอยู่กลางเตียงพลิกตัวไปจะกอดปะป๊าแต่ควานมือหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอจนต้องรีบลืมตาขึ้นมอง กลัวปะป๊ากับมะมี๊จะหนีออกไปแบบเมื่อคืนอีก
"ปะป๊า" เมื่อไม่เห็นปะป๊านอนอยู่ข้างๆ เสียงเล็กก็เริ่มเอ่ยเรียก ก่อนจะหยัดตัวขึ้นนั่งถึงหันไปเห็นว่าปะป๊าตัวเองย้ายฝั่งไปนอนเบียดมะมี๊อยู่ "อีกแหละ เดี๋ยวก็ว่าคอปทำอกมะมี๊แดงอีกงะ" เด็กน้อยยกมือขึ้นกอดอก ก่อนจะบ่นออกมาเมื่อเห็นปะป๊ามุดหน้าเข้าไปใต้เสื้อมะมี๊เหมือนกำลังดูดอกของมะมี๊อยู่ "ปะป๊า!!!" เสียงตะโกนพร้อมกับตัวที่รีบขยับไปกระโดดทับตัวเมฆา ทำเมฆาเองรีบโผล่หน้าออกมาจากเสื้อเชิ้ตของภรรยา
"อะไรกัน นอนก็ดึกทำไมยังตื่นเช้าอีก" เมฆาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองลูกชายที่นอนคร่อมตัวทับเขาไว้ก่อนจะบ่นออกมา
"ทำไมต้องดูดอกมะมี๊ เดี๋ยวอกมะมี๊แดงอีก"
"ไม่แดง ปะป๊าดูดเบาๆ"
"ม่ายเบาสักนิด"
"ชู่ววว กวนมะมี๊ครับ" เมฆาเอ่ยขึ้นมาเมื่อเห็นดามิเริ่มขยับ
