20 ปีต่อมา
สนามหน้าบ้านหลังใหญ่ของเมฆาตอนนี้เต็มไปด้วยแสงสีที่ถูกประดับไว้ งานที่ถูกจัดขึ้นมาใหญ่โตทั้งที่แขกภายในงานมีไม่ถึงสิบคนที่ถูกเชิญมาร่วมงานเลี้ยงส่งลูกชายคนโตอย่างคอปเตอร์ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ
คนในงานต่างพากันยิ้มแย้ม มอบของขวัญให้คอปเตอร์ที่ตอนนี้โตขึ้นแล้วหล่อเหลา มีเสน่ห์ไม่ต่างไปจากปะป๊าเมฆา... บรรยากาศที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ จะมีก็แค่คนเดียวที่ดูไม่ยินดีกับการไปครั้งนี้ของคอปเตอร์เอาซะเลยก็คือคาเมล...หญิงสาวหน้าตาสวยในชุดเดรสสีดำที่ตอนนี้นั่งอยู่ข้างๆ พี่ชายบนโต๊ะยาวที่เต็มไปด้วยแขกที่ผู้เป็นป๊าเชิญมา
"เป็นอะไรไปหลานอา หืม" สิงหาที่นั่งอยู่ตรงข้าม เห็นสีหน้าของหลานที่ดูไม่มีความสุข ถึงเอ่ยถามขึ้นมา ทำคนบนโต๊ะที่กำลังคุยกันเงียบสนิท พากันหันมามองคาเมลเป็นตาเดียวกัน
"..." คาเมลเองยังคงเงียบ ก้มหน้าก้มตามองจานอาหารที่กำลังใช้ช้อนเขี่ยสเต็กในจานไปมา
"คอปไปแค่ส
