"..." ดามิมองหน้าอีกคนด้วยสีหน้าไร้เดียงสาจนเมฆาเองต้องเลิ่กคิ้วเชิงย้ำคำสั่งออกไป เธอถึงได้ลงจากโต๊ะเดินเข้าไปหาคนที่นั่งรออยู่
"คลานค่ะ ไม่ใช่เดิน"
"คุณให้ฉันคลานจริงเหรอคะ"
"อืม" สุดท้ายดามิถึงได้ทิ้งตัวลงกับพื้น ค่อยๆ คลานเข่าเข้าไปหาคนที่นั่งโชว์เรือนร่างอยู่ตรงโซฟา...
สายตาคมจ้องมองไปที่ผิวขาวเนียนสวยของคนที่มีปลอกคอใส่เอาไว้เพิ่มความเซ็กซี่.. ก้นสวยที่เด้งสู้สายตากับอกอวบที่สั่นไปตามการขยับตัว
มันเร้าอารมณ์เขาได้ดีจริงๆ ...
"คุณเมฆา"
"ขาคนดี"
"..." พอจะทำเรื่องนี้แล้วมาเฟียเคร่งขรึมแบบเมฆาก็อ่อนโยนลงทันที..แบบที่ว่าเธอเองยังตั้งรับไม่ทัน ทั้งน้ำเสียงหวาน ทั้งต่อท้ายประโยคด้วยคะขา ทั้งสายตาที่แทบจะกลืนกินเธอทั้งตัว...
"ว่าไงคะ ทำไมไม่พูด หืม" ทันทีที่ดามิคลานมาถึงตรงหน้า ขาแกร่งก็อ้าออกกว้างเพื่อให้ดามิได้นั่งลงตรงระหว่างขา.. ก่อนที่เมฆาจะพูดออกมาพร้อมมือที่ประคองใบหน้าสวยขึ
