34
ตอนนี้พวกผมมุ่งหน้ามาก่อนลูกน้องอีกร้อยคนที่กำลังตามมา ไอ้ธิวส่งข้อความมาบอกแล้วว่านลินอยู่ที่นั่นจริงๆ ตอนนี้เธอยังสลบอยู่ยังไม่ฟื้น บัดซบมาก!พวกมึงวางยาสลบเมียกู อย่าให้เจอกูฆ่ามึงแน่!!!
"ขับเร็วๆหน่อยสิวะไอ้ฌอณ"ผมเร่งไอ้ฌอณที่มันขับช้ายิ่งกว่าเต่า หรือผมคิดไปเอง
"นี่ก็เร็วสุดๆแล้ว เหยียบมิดไมล์แล้วเนี่ย"มันตอบผมตายังจดจ้องอยู่กับถนน
"ใจเย็นสิวะไอ้ทอม เมียมึงไม่เป็นไรหรอก"ไอ้แอนดริวที่นั่งอยู่ข้างหลังพูดบ้าง ใจเย็นบ้านมันน่ะสิเมียทั้งคนนะเว้ย
"มึงก็พูดได้สิไม่ใช่เมียมึง ถ้าหนูดีถูกจับกูว่ามึงเป็นยิ่งกว่ากูอีก"ผมสวนกลับมันทันควัน รับรองถ้าหนูดีถูกจับมันยิ่งเป็นมากกว่าผมเหอะ!
"เอ่อ! ที่กูเตือนเนี่ยให้มึงมีสติ อย่าโผงผางเข้าไปเดียวโดนยิงตาย มึงไม่โดนยิงเมียมึงก็เป็นอันตรายมากขึ้น"มันก็ใช่อย่างที่มันพูด ผมใจร้อนไม่มีสติจริง
ผมนั่งนิ่งไม่พูดกับพวกมันภาวนาให้นลินปลอดภัย พระเจ้
