31.เจ็บ!

1303 คำ

31 "ป๋ายังไม่ตอบหนูเลยนะป๋ามาทำอะไร"ฉันถามเมื่อเขาพาเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่ง "ปะ..ป๋ามาคุยกับลูกค้าแล้วหนูล่ะ"คุณป๋าตอบติดๆขัดๆอย่างน่าสงสัย "หนูมากินติมกับเพื่อน แต่จะกลับละ หนูกลับกับคุณป๋านะคะ"ฉันได้โอกาสขอกลับกับคุณป๋าทันที ถ้าสองคนนั้นไม่ใช่ลูกเมียของคุณป๋า คุณป๋าต้องให้ฉันกลับด้วยสิ "ไม่ได้!"คุณป๋าโต้ขึ้นเสียงดัง "ทำไมคะ คุณป๋ามาคุยกับลูกค้าเฉยๆไม่ใช่หรอ หนูรอได้ จะไม่กวนคุณป๋าเลย"ฉันขมวดคิ้วเป็นปมถามออกไปซื่อๆทั้งที่ในใจมันเจ็บเหลือเกิน "ป๋าต้องไปดูงานต่อให้ธิวมารับแล้วกัน"งานหรือลูกเมียกันแน่! "กลับด้วยไม่ได้หรอ"ฉันเริ่มงอแงอยากรู้ว่าเขาจะเลือกฉันหรือว่าลูกเมีย เพราะทุกครั้งคุณป๋าจะตามใจฉันตลอด "นลินอย่าดื้อกับป๋า"คุณป๋าพูดเสียงเข้มขึ้นจากเดิม หึ! ฉันไม่น่าคิดเลยเนอะ ใครๆก็ต้องเลือกลูกเมียอยู่แล้ว "หนูกลับกับเพื่อนก็ได้ ไปนะคะ"ฉันบอกด้วยน้ำเสียงสั่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม