6.อดีตที่โหดร้าย

1299 คำ

​ 6 นี้มันเวรกรรมอะไรของผมวะเนี่ย กินข้าวเสร็จก็ต้องมาล้างจานให้ยัยนั่นนั่งดู ผมเป็นมาเฟียนะไม่ใช่คนใช้ มองบนอย่างแรง "นี่ยา กินๆจะได้หาย ฉันจะได้ไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้"บอกเสียงห้วนไม่พอใจ ยื่นยาให้เธอเมื่อครบ30นาทีหลังกินข้าว "นลินหายแล้ว ไม่กินยาได้มั้ยอ่ะ"เธอทำหน้างอที่เห็นเม็ดยาที่ผมยื่นให้ อย่าบอกนะว่ายัยนี่ไม่ชอบกินยา ให้ตายเถอะ "กิน!"ผมบอกเสียงเข้ม มองหน้าเธอดุๆ "นี่คุณทอมดูสิตัวไม่ร้อนแล้ว ไม่กินนะๆ น๊าาาคะ"ยัยเด็กใจแตกจับมือผมไปวัดอุณภูมิที่หน้าผากตัวเอง แล้วอ้อนไม่กินยา แล้วดูหน้าที่อ้อนสิถ้าผมบังคับให้กินนี่ผมเลวเลยใช่มั้ย "ถ้าไข้ขึ้นฉันจะตีเธอยัยเด็กใจแตก"และผมก็ต้องยอมเก็บยาไปตามระเบียบ "เย้ จุ๊บ ขอบคุณค่ะ"เธอดีใจกระโดดหอมแก้มขอบคุณ "..."ผมยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าเธอจะโจมตีกระโดดหอมแก้มแบบนี้ เลยเดินเลี่ยงออกมานั่งเปิดทีวีดูแก้เก้อแต่เธอก็ยังเดินตามผมมา "อีกอย่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม