11
แล้วทำไมยัยนี้ไม่ไปนอนในห้องเนี่ย เตียงก็มีไม่นอนอยากนอนที่โซฟามากรึไงกัน ผมเดินไปหยุดอยู่ข้างโซฟาส่ายหัวให้คนตัวเล็กที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว ต้องอุ้มเข้าห้องใช่มั้ยเนี่ย
"อื้อออ"เธอครางในรำคอ เมื่อผมก้มลงอุ้มขึ้นมาแนบอก จะพาเข้าไปนอนในห้องดีๆ
"จุ๊ๆ นิ่งนะคนดี"ผมจุปากไม่อยากให้เธอตื่น เดี๋ยวนอนไม่เต็มอิ่มจะงอแงเหมือนดาร์เลเน่ลูกไอ้แอนดริว ผมค่อยๆว่างร่างเล็กลงบนเตียงอย่างเบาที่สุด เท่าที่จะทำได้
"อื้ออ คุณทอม...ไปไหนมา"พอผมว่างร่างเล็กลงบนเตียงเธอก็รู้สึกตัว ลืมตาขึ้นถามเสียงงัวเงีย
"ไปทำงานมา นอนนะคนดี"ผมล้มตัวลงนอนข้างๆ ดึงเธอเข้ามากอดแล้วตบก้นให้ ทำเหมือนที่เคยทำกับดาร์เลเน่ เด็กก็คงเหมือนกันหมดแหละ (เด็ก18ปีกับเด็ก1ปี มันคงเหมือนกันหรอกป๋าทอม)
"ทำไมไม่บอก รู้มั้ยว่าหนูตกใจแค่ไหน ที่ออกมาแล้วไม่เจอคุณทอม"เธอกำลังงอแงเพราะนอนไม่อิ่มใช่มั้ย?
"ไม่งอแงสิ....นี่เธอใส่ชุดชั
