จินดาเป็นสาวใช้ที่คุณหญิงย่าของเธอส่งเข้ามาช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครรู้ เพราะจินดามาสมัครงานตอนที่นี่ขาดคนงานพอดี ราชาวดีนึกขอบคุณผู้เป็นย่าที่คอยช่วยเหลือเธออยู่ห่างๆ เธอมองท่านไปอีกแง่มุมหนึ่งที่ไม่เคยมอง และท่านก็เป็นคนเดียวที่ห่วงใยเธอด้วยใจจริง หลังจากบิดามารดาเสียชีวิตแล้ว
เธอแพ้ผงซักฟอก จินดาจึงคอยเข้ามาช่วยเหลือซักผ้าให้และทำงานแทนทุกอย่าง เธอคอยดูต้นทางเอาไว้ เมื่อเห็นพลอยประวีเดินมา เธอก็แกล้งมานั่งซักผ้าเหมือนเดิม
“ขอบใจจินมากนะ วดีขอบใจจริงๆ” เธอขอบใจจินดาจากใจจริง
“ต้องไปขอบคุณคุณหญิงย่าของคุณค่ะ ท่านรักคุณมากนะคะ”
“ฉันรู้จ้ะ” เธอยิ้มให้จินดาด้วยรอยยิ้มกว้างขวาง การอยู่ในโลกใบนี้แล้วเรายังรับรู้ว่ามีคนที่รักเราที่สุดขนาดนี้ ในขณะที่เราลำบาก มันมีความสุขแบบนี้นี่เอง มันมีความสุขกว่าการที่คิดว่าเราไม่เหลือใครอีกเลยบนโลกใบนี้ นอกจ
