“ค่ะ พี่แพร” วดียืนส่งสองแม่ลูกหน้าบ้าน ก่อนจะถอนใจเฮือก เหมือนสองแม่ลูกนั่นจะไม่ได้รังเกียจเธอ แต่ก็ไม่ได้ชอบเธอเช่นกัน หรือเธออาจจะคิดมากไป
กว่าภาคินจะกลับก็ดึกมากแล้ว ราชาวดีรอเขาไม่ยอมหลับเพราะนึกเป็นห่วง แต่พอเห็นหน้าก็โล่งใจว่าเขากลับมาอย่างปลอดภัย เขาอาบน้ำอีกครั้งเพราะคงเหนียวตัว เธอจัดการเตรียมชุดนอนให้ตามหน้าที่ เก็บเสื้อผ้าที่เขาถอดวางทิ้งไว้ไปลงตะกร้า แต่กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงทำให้เธอชะงัก ยกเสื้อของเขาขึ้นมาดม จำได้ว่าเขาไม่ได้ใช้น้ำหอมกลิ่นนี้ แต่กลิ่นช่างคุ้นเคย พอนึกออกว่าเป็นน้ำหอมกลิ่นเดียวกับไหมแก้วก็ตัวแข็งทื่อ เธอสำรวจเสื้อของเขาแล้วเห็นรอยลิปสติกที่ปกเสื้อ ยิ่งทำให้เธอกำเสื้อตัวนั้นแน่นขึ้น
ไม่นานเสียงโทรศัพท์ของสามีก็ดังขึ้น เธอเดินไปหยิบมาดู ปรากฏว่าเป็นชื่อของไหมแก้ว เธอชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกดรับ แค่กล่าวสวัสดี ยังไม่ทันได้ถามอะไรมากมาย อีกฝ
