“วดีก็เหมือนกันค่ะ รู้สึกเหมือนถูกเติมเต็ม รอคอยใครสักคนเข้ามาในชีวิต”
ภาคินจูงร่างของภรรยามาที่โต๊ะอาหาร เขานั่งตรงข้ามกับเธอ ต่างหันข้างให้ทะเล ชายหนุ่มตักอาหารป้อนไปที่ปากของภรรยาอย่างเอาใจ ราชาวดีกล่าวขอบคุณ ก่อนทำแก้มพองเมื่อเขาจิ้มที่แก้มตัวเอง
“มีแผนการเหรอคะ จะให้วดีหอมเลยป้อนอาหาร” เธอพูดอย่างรู้ทัน
“เป็นการตอบแทนน้ำใจ” เขายื่นแก้มป่องๆ มาให้อีก ยังตื๊อที่จะให้เธอหอมแก้มอยู่เหมือนเดิม เธอค้อนให้เขาอย่างน่ารัก ก่อนจะหอมแก้มเขาฟอดใหญ่
“ป้อนคำนึง หอมคำนึง”
“หือ... ไม่กลัวแก้มช้ำเหรอคะ” เธอย่นจมูกใส่
“ยอมแก้มช้ำเพราะโดนเมียหอม”
“แบบนี้ก็เสียเปรียบแย่สิคะ”
“วดีก็ป้อนให้พี่บ้างสิ แล้วพี่ก็ตอบแทนโดยการหอม”
“เจ้าเล่ห์” เธอหัวเราะคิกๆ ก่อนจะป้อนหมึกเผาไปที่ปากของเขา
