วันหยุด เสาร์อาทิตย์ผ่านไปรวดเร็วราวกับกดปุ่มเลื่อนข้ามวัน แป๊บเดียวก็โผล่ไปวันจันทร์อีกแล้ว ยิ่งวันนี้มีพรีเซ็นงานตั้งแต่เช้าจรดเย็นก็ทำเธอว้าวุ่นใจได้ไม่น้อย ดีหน่อยที่เธอได้เตรียมตัวมาแล้วระดับหนึ่ง แต่ไอ้คนที่นั่งจ้องหน้าเธออยู่ตอนนี้นี่สิ
วันนี้ทั้งวันเธอเอาแต่หลบหน้าเพื่อนสาวเพราะไม่อยากโดนจ้องด้วยสายตาจับผิดแบบนี้ แต่เมื่อจบการพรีเซนต์งานเจ้าตัวก็เอาแต่นั่งเท้าคางมองเธอด้วยสายตานิ่งจนเธอขนลุกซู่ไปหมด
อย่างกับเจ้ากรรมนายเวรมารอรับผลบุญอย่างนั้นแหละ ผิดกันตรงที่เธอไม่ใช่คนชอบทำบุญอะไรมากนัก และยายน้ำผึ้งก็ไม่ใช่เจ้ากรรมของเธอ แต่เป็นวิญญาณตามติดต่างหาก!
"ยัยแอล ตอนวันเกิดพี่ดินแกหายหัวไปไหน ฉันไปคุยกับรุ่นพี่แป๊บเดียวแกก็หายหัวไปเลยนะยะ"
เธออุตส่าห์ไม่รื้อฟื้นวันเกิดพี่ดินแล้วแท้ ๆ แต่ยายน้ำผึ้งก็เอาแต่ถามเธอไม่หยุดนี่สิ
วันนั้นเธออุตส่าห์ทักไปบอกแล้วแท้ ๆ ว่าจะกลับก่อน แต่มาวัน
