Chapter 11 กอดก่ายคุณ
1903 คำ
"อะ!" แอลลี่รู้สึกตัวอุทานในลำคอเสียงหลงเมื่อหลังสัมผัสกับโชฟา ทั้งยังถูกร่างกำยำทาบทับลงมาบนร่างโดยไม่ทันตั้งตัวใด ๆ
หญิงสาวมองใบหน้าของชายหนุ่มชายหนุ่ม แววตาของเขาที่จ้องดูใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เธออ่านไม่ออก เธอรู้แค่ว่าทุกส่วนประกอบบนใบหน้าของเขามันช่างเพอร์เฟ็ก โดยเฉพาะริมฝีปากรูปกระจับที่อยู่ห่างจากใบหน้าเธอแค่ฝ่ามือกั้น ลมหายใจอุ่นร้อนที่มีกลิ่นฉุนแอลกอฮอล์นิด ๆ พ่นรดอยู่บนผิวหน้าสร้างความปั่นป่วนให้กับเธอ หญิงสาวนึกอยากจะ...อืม...ให้ตายเถอะ...
"ฟ่งเฉินทำอะไร ไม่เล่นนะ" เธอเอ่ยบอกเขาเสียงแข็งแต่กลับแผ่วเบา ทั้งที่อยากจะตะโกนออกไปดัง ๆ แต่ไหงเสียงเบาขนาดนี้เล่า สายตาที่เขาจ้องมองมาทำให้เธอพูดไม่ค่อยออก เรี่ยวแรงที่จะผลักไสก็ไม่รู้หดหายไปไหนหมด ทำไมร่างกายเธอถึงได้อ่อนปวกเปียกแค่เพียงเขาจ้องมองมาด้วยสายตาที่ร้อนแรง
"แอล..." เขาเรียกชื่อเธอเสียงนุ่มแผ่วหวาน วินาทีที่เธอสบตากับเขาเหมือนร่างกายโดนสะกดให้มองเพียงแค่เขาไม่อาจละสายตามองไปทางอื่นได้
"อะ อื้อ"
"แอล" เขาเรียกชื่อเธออีกครั้ง ฝ่ามือหนายกขึ้นมาประกบแก้มนิ่มของเธออย่างเบามือ ปลายนิ้วหัวแม่มือลูบไล้ผิวหน้าของเธอไปมา ก่อนจะเลื่อนมายังริมฝีปากอวบอิ่มสีเหมือนลูกพีชของเธอ
"ฟ่งเฉิน..." หญิงสาวกระซิบเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาคิดจะทำอะไรกับเธอกันแน่
"ปากเธอ..." จู่ ๆ เขาก็เอ่ยออกมาพร้อมกับไล้วนปลายนิ้วไปบนกลีบปากของเธออย่างอ้อยอิ่ง สายตาเขาจับจ้องอยู่บนริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ ยามที่ปลายนิ้วเขาสัมผัสสร้างความปั่นป่วนให้ความรู้สึกของเธอไม่น้อย
"หือ?" แอลลี่ได้แต่ส่งเสียงครางในลำคอเท่านั้น และก็เป็นหลายวินาทีก่อนที่เขาจะเอ่ยอีกประโยคขึ้นมา
"ขอจูบได้ไหม"
"..." หญิงสาวได้แต่นิ่งไปกับคำพูดของเขา
"ขอจูบนะ อยากจูบเธอ...ได้ไหม" เขาเอ่ยถามด้วยน่ำเสียงฟังดูเหมือนกับเว้าวอน คล้ายเขากำลังหมกมุ่นอยู่กับริมฝีปากของเธอ เพราะปลายนิ้วเขายังคงลูบวนอยู่ตรงผิวปากอวบอิ่มอยู่อย่างนั้น
"นายเมาเหรอ" เป็นกลิ่นเหล้าที่โชยออกมากับลมหายใจของเขา ทำให้แอลลี่เอ่ยถามออกไปอีกครั้ง ฝ่ามือเล็กของเธอยกขึ้นเสยผมที่ปรกลงมาปิดดวงตาเขาออกอย่างเบามือ แต่ฟ่งเฉินกลับจับยึดมันไว้ก่อนจะกดมันลงบนฟูกโซฟา
"ไม่รู้... แต่ขอจูบได้ไหม"
"ถ้าบอกว่าไม่ได้ล่ะ"
"...." ฟ่งเฉินเงียบไป ดวงตาเขาดูหมองลงเล็กน้อย ฝ่ามือที่กดยึดข้อมือเธอไว้เริ่มคลายออก
เธอควรดีใจที่เขาปล่อยเธอ... แต่ทำไมในใจถึงไม่ได้รู้สึกยินดีเท่าไหร่นัก
นี่เธอเสียดายเหรอ? ทำไมถึงได้รู้สึกเสียดายเมื่อเขากำลังจะผละตัวออกไปแบบนี้...
"นิดเดียวนะ" แอลลี่เอ่ยพร้อมกับดึงตัวเขาเอาไว้ไม่ให้ผละออกจากตัวเธอ ขณะที่พูดออกไปแบบนั้นหญิงสาวเผลอจิกเล็บลงบนต้นแขนอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว
แบบนี้มันดีหรือเปล่า แอบอ่อยเขาในตอนที่หมอนี่อยู่ในอาการมึนเมา แล้ววันพรุ่งนี้เขาจะจำได้หรือเปล่าว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนี้...
'ขอให้เป็นอย่างที่คิดก็แล้วกัน'
"อือ" ร่างกำยำผลิยิ้มมุมปาก ก่อนจะค่อย ๆ ก้มใบหน้าลงมาหาเธออย่างช้า ๆ เส้นผมของเขาตกลงมาเกลี่ยบนแก้มของเธอ ลมหายใจของเขารินรดปลายจมูกของเธอผะแผ่ว
แอลลี่แทบจะลืมหายใจกับระยะที่ใกล้ระหว่างเธอกับเขาในตอนนี้ ถึงแม้จะเคยจูบเขาในตอนที่ไร้สติ แต่ก็ไม่รู้สึกตื่นเต้นเท่าตอนที่มีสติอยู่อย่างนี้
ริมฝีปากสีหวาน ๆ ของเขาค่อย ๆ กดลงมายังกลีบปากอวบอิ่มของเธอ สัมผัสแรกที่เธอรู้สึกคือความอ่อนนุ่มของริมฝีปากเขา หญิงสาวหลับตาพริ้มผ่อนคลาย เขาไม่ได้ทำอะไรไปมากไปกว่าแตะริมฝีปากเขาเข้ากับเธอ
ฟ่งเฉินผละริมฝีปากออก มองดูหญิงสาวที่ยังคงหลับตาพริ้ม รอยยิ้มมุมปากปรากฏขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเผยอริมฝีปากเธอออก แล้วประกบจูบลงไปอีกครั้งโดยไม่ให้เธอได้ตั้งตัว
"อื้อ~" แอลลี่ครางในลำคอพร้อมกับเบิกตาโพลงเพราะรับรู้ได้ถึงเรียวลิ้นของเขาที่สอดแทรกเข้ามาภายในโพรงปาก ฝ่ามือเล็กพยายามออกแรงดันร่างเขาออก แต่ก็โดนเขารวบเอาไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว
ความร้อนแรงของอารมณ์ประทุขึ้น เรียวขาแข็งแรงของเขาแทรกเข้ามาแยกเรียวขาของเธอให้ออกจากกัน กางเกงยีนส์ของเขาเสียดสีไปตามต้นขาเนียนที่ใส่เพียงกางเกงขาสั้นในตอนนี้
ขนในกายเธอลุกชันอย่างห้ามไม่ได้เมื่อเขาดูดดุนริมฝีปากเธออย่างตั้งใจ ฟ่งเฉินบดริมฝีปากเธอย้ำ ๆ ซ้ำ ๆ จนรู้สึกชาไปหมด จากที่ต่อต้านเขาอยู่ครู่ใหญ่ก็เปลี่ยนเป็นคล้อยตามสัมผัสที่ร้อนแรงของเขาอย่างห้ามไม่อยู่
หญิงสาวขยับริมฝีปากตอบจูบเขาไปโดยไม่รู้ตัว ฝ่ามือที่กุมข้อมือเล็กไว้ขยับคลายออกเปลี่ยนเป็นสอดประสานเข้ากับฝ่ามือของเธอ ชยหนุ่มจูบเธอจนพอใจจึงคิดจะผละออก แต่กลับเป็นหญิงสาวที่รั้งท้ายทอยของเขาเอาไว้ก่อนจะเป็นฝ่ายประกบจูบเขา
ฟ่งเฉินหัวเราะในลำคอเล็กน้อยเมื่อหลอกล่อเธอได้สำเร็จ 'ทำให้เธออยากแล้วทำเหมือนว่าจะจากไป' เพียงแค่อยากเห็นปฏิกิริยาโต้ตอบของเธอ และมันก็เกินคาดกว่าที่คิดเอาไว้...
แอลลี่บดจูบบนริมฝีปากเขาซ้ำ ๆ ดูดดุนกลีบปากของเขาอย่างออดอ้อนไม่แพ้กัน ฝ่ามือเล็กเริ่มอยู่ไม่นิ่งลูบไล้ลงมาตามสาบเสื้อที่กระดุมถูกปลดออกไป มือนิ่มของเธอสัมผัสความแข็งแกร่งของลอนหน้าท้องของเขาและไล้ต่ำลงไปยังหัวเข็มขัด แต่...
หมับ!
"แอล... อย่าซนถ้าไม่อยากโดน" ฝ่ามือเขาที่ไวกว่าคว้าหมับเข้ากับข้อมือเล็กก่อนที่เธอจะได้สัมผัสเข้ากับอะไรที่แข็งไม่ต่างจากหัวเข็มขัดนัก
"โดนอะไร..." หญิงสาวเอ่ยถามอย่างเหม่อลอย ไม่รู้เป็นเพราะรสจูบของเขาหรือรสชาติแอลกอฮอล์ที่ส่งผ่านริมฝีปากเขาถึงทำให้เธอแทบจะไร้สติในตอนนี้
"อยากรู้เหรอ?" ร่างสูงเลิกคิ้วถาม และเป็นเธอเองที่เริ่มหน้าแดงซ่านเพราะความเขินอายในยามที่เห็นเขาส่งยิ้มมาให้อย่างมีเลศนัย
"มะ ไม่อยากแล้ว"
"สักนิด? ก็ไม่เหรอ" ฟ่งเฉินเอียงคอถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอยู่ในที
"ไม่...รู้" หญิงสาวเอ่ยบอกพร้อมกับหลบสายตาเขาที่จ้องลงมา แต่ฟ่งเฉินกลับใช้ปลายนิ้วจับคางเรียวของเธอให้หันมาสบตากัน
"แต่ฉัน 'อยาก' นะ"
หญิงสาวเผลอกลืนน้ำลายก้อนเหนียวลงในลำคอเพียงแค่ได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย เพราะสมองไม่รักดีของเธอเผลอจินตนาการไปไกลมากกว่าคำพูดของเขา
ทั้งริมฝีปาก ลำคอ แผงอก ลำขาที่บดเบียดเธออยู่ในเวลานี้ทำสติเธอแตกเตลิดไปหมดแล้ว ทั้งที่อยากให้เขาทำเพียงแค่จูบในคราแรก แต่ในตอนนี้กลับมีอารมณ์บางอย่างที่ทำให้เธออยากให้เขาทำมากกว่านี้...
"ฉันบอกว่าทำได้แค่จูบไง" ปากเธอมันไม่ตรงกับใจเลยสักนิดทั้งที่อยากให้เขาทำมากกว่านี้แท้ ๆ
"แต่ฉันอยากดื้อทำมากกว่านั้นไม่ได้เหรอ?" ร่างกำยำเอ่ยถามแต่เป็นเธอเองที่เอาแต่กัดริมฝีปากและเงียบไป
ความรู้สึกที่อยากรู้แต่ก็กลัวตีตีกันยุ่งเหยิงเธอบอกตัวเองไม่ได้ว่าอยากให้เขาทำต่อ หรือพอแค่นี้
"..."
"ขอดื้อได้ป่ะ"
"ปกตินายก็ทำตัวแย่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" เวลาปกติที่เขาจะทำอะไรก็ไม่เห็นจะขอเธอเลย แต่ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงมาขอกันได้
'จะทำก็ทำ แต่อย่ามาขอให้เธอเขินได้ไหม...'
"นั่นสินะ..." ร่างกำยำเอ่ยก่อนจะหัวเราะในลำคอเล็กน้อย แต่เธอดันได้ยินเสียงถอนหายใจอย่างหนักหน่วงจากเขานี่สิ "ฉันไม่เห็นต้องขอเธอก่อนก็ได้ ถ้าอยากทำแค่บังคับก็ได้มั้ง"
"..."
"แต่ไม่อยากให้เธอรู้สึกไม่ดีว่ะ" เขาเม้มปากเล็กน้อยก่อนจะผละตัวออกจากร่างเล็กทันที
"ฉันไปอาบน้ำดีกว่า เธอเองก็เข้าห้องไปซะ" ฟ่งเฉินเอ่ยในขณะที่ยืนหันหลังให้กับหญิงสาว แอลลี่ได้แต่ขมวดคิ้วแล้วทำสีหน้างงงวยกับการกระทำของเขาขณะยันตัวลุกขึ้นนั่งบนโซฟา
เขาถอดใจง่ายขนาดนี้เลยเหรอ? นึกว่าจะดื้อตามที่บอกเสียอีก
'ผิดหวัง' นี่เธอผิดหวังจากเขาเหรอ? ทั้งที่เป็นคนปฏิเสธเขาเอง อยากกัดลิ้นตัวเองชะมัดเลย
"เข้าห้องไปซะ ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวเอานะ"
"ห้ะ?" หญิงสาวได้แต่งงกับคำพูดที่เขาเอ่ย และไม่ทันที่เธอจะได้อ้าปากพูดอะไรออกมาก็ได้ยินอีกฝ่ายพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
"นับหนึ่ง"
"ดะ เดี๋ยวสิ นายนับทำไม" แอลลี่เอ่ยถามเขาออกไป เพราะสถานการณ์ระหว่างเธอกับเขาตอนนี้ดูแล้วน่ามึนงงไปหมด
"นับสอง..." เขาเอ่ยอีกครั้งพร้อมกับหันหน้ามาจ้องเธอ โดยที่ครั้งนี้หญิงสาวแทบจะเอ่ยประโยคอะไรกับเขาไม่ออกเมื่อเห็นสีหน้าที่ดูจริงจังของเขาเป็นครั้งแรก
"ฟ่งเฉิน..."
"รีบเข้าห้องซะแอล..." เขากัดฟันกรอดเหมือนพยายามข่มกลั้นอะไรบางอย่างที่พร้อมจะปะทุออกมาได้ตลอดเวลา เพียงแค่เห็นสีหน้าที่ไม่สู้ดีนักของเขาทำให้หญิงสาวรีบลุกเดินไปเปิดประตูห้องนอนทันที ขณะกำลังหมุนลูกบิดประตูก็ถูกฝ่ามือหนาของคนในห้องกระชากร่างเธอไปปะทะกับอกแน่นของเขาทันที
"อะ! ฟ่งเฉิน... ทำไม" เธอถามด้วยน้ำเสียงเบาหวิว ไม่คิดว่าตัวเขาจะก้าวตามเธอมาได้รวดเร็วขนาดนี้
"ก็บอกให้รีบเดินตั้งแต่แรก แต่เธอโคตรช้า แบบนี้มันน่าโดน..."
ไม่พูดเปล่าร่างกำยำยังตวัดร่างเล็กเข้ามาในอ้อมแขนตัวเอง ก่อนจะสาวเท้าเดินผ่านประตูห้องของเธอไป โดยมีเป้าหมายอยู่ที่ห้องนอนห้องถัดไปจากเธอ...
- ผู้เขียน
