'งั้นก็อยู่สิ นมอยากให้พวกเราอยู่บ้านหลังนี้กันนะ อยู่กันเยอะ ๆ นมชอบจัง เหมือนตอนที่คุณผู้หญิงยังอยู่มันอบอุ่นจนนมคิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นเลยค่ะ'
เสียงเอื้อนเอ่ยพร้อมรอยยิ้มส่งมายังฟ่งเฉินและเธอ ทั้งนุ่มนวลอีกทั้งยังดูอบอุ่น แววตาของนมเต็มไปด้วยความคิดถึงช่วงเวลาเก่า ๆ ที่ไม่ได้มี 'คนนอก' อย่างช่วงหลัง ๆ มานี้
ก่อนที่ทั้งคู่จะออกจากบ้านหลังใหญ่เพื่อกลับคอนโดในช่วงเย็น นมของเขาที่เดินมาส่งกลับทำสีหน้าเหมือนต้องการจะบอกอะไรบางอย่าง นมสีสีหน้าดูเป็นกังวลและกระวนกระวายเหมือนมีเรื่องที่อัดอั้นตันใจ จนฟ่งเฉินต้องเอ่ยถามออกไปในที่สุด
“คุณฟ่งคะ นมว่าช่วงนี้คุณหลินดูแปลก ๆ ตอนกลางคืนก็ทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ ดูน่าสงสัยตั้งแต่คุณผู้ชายจะไปญี่ปุ่นแล้วค่ะ แต่นมยังบอกไม่ได้ว่าอะไร เพราะเรือนหลังใหญ่นมไม่มีสิทธิ์อยู่ในเวลากลางคืน คุณฟ่งช่วยดูให้หน่อยได้ไหมคะ นมได้ยินเสียงผู้ชายดังแว่ว ๆ มาด้วยค่ะ เอ่อ...นมค
