EP.42
“การปล่อยเธอ มันคือสิ่งสุดท้ายในโลกที่ฉันจะทำ”
“แต่... คุณแม็กเกลียดหยา...”
“ไม่ได้เกลียดแล้ว และก็ปรารถนาเธอเอามากๆ ด้วยตอนนี้... อืมมม เธอรู้ไหม... ปากของเธอหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งชั้นดีที่ฉันเคยลิ้มรสเสียอีก” ปากของเขาบดคลึงลงมาแผ่วเบา “และฉันก็จะไม่มีวันหยุดที่จะชิมเธอ ปั้นหยา...”
หล่อนควรต่อต้านสิ ใจแข็งกับผู้ชายใจร้ายคนนี้ให้ได้อย่างที่คิดเอาไว้ แต่...
“ฉันต้องการเธอ... ปั้นหยา...”
สมองของหล่อนอื้ออึงอลหม่าน ก่อนที่ดวงตากลมโตจะค่อย ปรือปิดสนิท หัวใจวางไว้แทบเท้าของแม็กซิมัส ผู้ชายร้ายกาจอีกครั้งอย่างยอมจำนน
ปั้นหยาตื่นขึ้นมาตอนบ่ายแก่ๆ หลังจากถูกแม็กซิมัสดูดพลังไปจนหมดเกลี้ยง บทรักของเขาเร่าร้อน ดุดัน และก็เต็มไปด้วยความตะกละตะกลาม
หล่อนถูกเขากลืนกินยาวนาน หลายชั่วโมงต่อเนื่องจนหลับใหลไปอย่างอ่อนเพลีย จนกระทั่งมารู้สึกตัวตื่นเอาตอนนี้นั่นเอง
หญิงสาวขยับกายลุ
