EP.36
คุณย่าวารีถอนใจออกมาแผ่วเบา ขณะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ โดยมีปั้นหยาก้าวตามขึ้นมานั่งข้างๆ
“คุณหมอคงละอายใจที่เคยเข้าใจหยาของย่าผิดนั่นแหละ”
ปั้นหยานั่งนิ่งเงียบ
“แล้วหยาคิดยังไงล่ะ ให้อภัยคุณหมอแม็กได้หรือเปล่าลูก”
“หยา...”
“ย่าจะไม่บังคับหรือบงการอะไรหยาอีก แต่ย่าอยากจะเตือนให้หยาคิดให้รอบคอบ ใช้สติมากกว่าอารมณ์ในการตัดสินปัญหานะลูก”
น้ำตาของปั้นหยาไหลรินออกมา กลีบปากอิ่มสั่นระริกเมื่อมีก้อนสะอื้นอยู่ในอก
“หยาไม่โกรธ ไม่แค้นอะไรคุณแม็กหรอกค่ะ”
“ดีแล้ว จะไม่ได้ต้องติดค้างกันในชาติต่อๆ ไป”
หล่อนฝืนยิ้มให้กับคุณย่าวารี และก็นั่งเงียบงันไปตลอดเส้นทาง
“กรี๊ดดดดด ปล่อยฉัน... ไอ้พวกบ้าปล่อยฉันนนนน”
เสียงกรีดร้องของอันนาดังลั่นออกมาจากห้องพักฟื้น ปั้นหยามองหน้าคุณย่าวารีก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง
“คุณย่ารออยู่ข้างนอกดีกว่านะคะ เดี๋ยวหยาเข้าไปดูน้องอันเองค่ะ”
“ให้ย่าเ
