อวี้เฟิ่งก้าวเดินเข้ามาในหยางหมิงกง เห็นขันทีสามคนช่วยกันเทน้ำร้อนจนเกือบเต็มสระ อวี้เฟิ่งจึงน้ำหอมกลิ่นไม้จันทร์ลงไป จุดตะเกียงเพิ่มแสงสว่าง อวี้เฟิ่งเดินไปดูถางกำยาน เห็นว่าเหล่าขันทีจุดแล้ว นางจึงเดินไปที่หีบผ้าภูษาจัดแจงนำพระภูษาสีขาวสะอาดตา เป็นเนื้อไหมชั้นดีมาจากทิศตะวันออกไกลโพ้น นางได้ยินมหาขันทีหย่งเยี่ย อีกทั้งเผ่าแห่งนี้นำผ้ามาขายให้กับพ่อค้าและขุนนางมีเงินทองมากมายได้ซื้อเพื่อหามาใส่ เพราะว่าเป็นผ้าไหมที่นุ่มสบายและอบอุ่นเหมาะกับเมืองที่หนาวทั้งปีเช่นแคว้นเฉินแห่งนี้
เมื่ออวี้เฟิ่งวางพระภูษาตัวนอกและเสื้อผาวสีขาวสะอาดพาดกับไม้เสร็จสิ้น นางจึงหันกลับมามองที่ประตูต้าหวางทรงดำเนินเข้ามา อวี้เฟิ่งจึงหันไปหาถ้วยที่มีกลีบกุหลาบแดงวางอยู่จึงโปรยลงไปในสระ จนพอควรจึงยอยห่างเดินออกจากตรงสระน้ำร้อน นางจึงได้ยินสุรเสียงที่เรียกนาง
“เสี่ยวเฟิ่งเจ้าลืมอะไรหรือไม่”
ต้าหวางทรงตรัสเช่นนี้ น
