หญิงสาวตัดสินใจลงจากเตียงเพื่อไปเยี่ยมมาติกา ซึ่งอยู่อีกสองห้องถัดไป
ตอนนี้ก็มาหยุดอยู่หน้าห้องแล้ว มือจึงหมุนลูกบิด ประตูถูกแง้มทีละนิด ไม่ทันที่จะเปิดได้กว้าง หูสะอ้านก็ได้ยินประโยคหนึ่ง จึงทำให้เท้าหยุด พร้อมกับแค่นยิ้ม
เพราะได้ยินเสียงเรียกเข้าและจำได้ว่ามันคือโทรศัพท์ของมาติกา แต่สิ่งที่ทำให้ต้องยิ้มแบบนั้นก็เพราะปลายสายก็คือ ภาธร
“ธร…” มาติกาเรียกชื่อเสียงสั่น น้ำเสียงคล้ายจะร้องไห้
ส่วนคนที่ฟังก็เกิดอาการปวดหนึบ บางครั้งก็อยากได้กำลังใจบ้าง ตอนนี้เธอกำลังอิจฉาและทำตัวเหมือนเด็กๆ ทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางเป็นจริง
แถมยิ่งคิดก็ยิ่งพลอยทำให้ความเข้มแข็งลดฮวบเปล่าๆ ปวริศาส่ายศีรษะเพื่อสลัดความคิดทิ้งไป แต่แล้วประโยคที่ได้ยินต่อมาก็แทบจะทำให้ล้มทั้งยืน
“ป่านท้อง”
คนฟังนิ่งงันไป ตอนนี้รู้สึกเหมือนสายฟ้าผ่าลงกลางใจ ทั้งเจ็บและแสนทรมานไปพร้อมกัน มือที่จับลูกบิดถูกปล่อยออกแล้วเท้าก็
