นารี.....
วันนี้ฉันมาที่บริษัทของพี่อิฐเพราะโดนบังคับให้มาทั้งที่ฉันไม่ได้อยากจะมาเลยสักนิด ฉันกลัวสายตาคนมองค่ะแม้ว่าจะพยายามไม่คิดมากแล้วก็ตาม ก่อนมาพี่อิฐก็บอกว่าไม่ต้องสนใจว่าใครจะมองหรือคิดยังไงเพราะไม่ได้ไปขอข้าวใครกิน พี่อิฐบอกว่าถ้าได้ยินใครพูดจาไม่ดีก็ให้บอกเขาจะไล่ออกเอง แต่ฉันก็อดคิดไม่ได้อยู่ดีเพราะยังไงความจริงก็คือความจริงว่าฉันเป็นใครมาจากไหนใครจะว่าฉันคิดเยอะคิดมากก็ได้นะคะแต่ใครไม่มาเป็นฉันคงไม่รู้หรอกค่ะว่าการที่เราเจอสายตาหรือคำพูดดูถูกดูแคลนทั้งต่อหน้าและลับหลัง มันรู้สึกยังไงเหมือนอย่างตอนนี้ที่ฉันกำลังได้ยิน
"คุณอิฐก็เนอะผู้หญิงสวยๆ ฐานะระดับเดียวกันก็มีตั้งเยอะแยะดันไม่เอามาเอาคนใช้
"นั่นดิ ฉันเห็นละยกมือไหว้ไม่ลงเลยแก"
"เห็นเค้าว่ายัยนั่นใช้แผนสกปรกจับคุณอิฐด้วยนะ"
"จริงดิ เห็นหน้าซื่อๆ แบบนั้นน่ะนะ"
"หน้าซื่อๆ แบบนี้แล่ะร้ายลึก ชั้นล่ะสงสารคุณซินดี้จริงๆ เลยแ
