อิฐ....
แสงแดดที่สาดเข้ามาในห้องนอนทำเอาผมต้องลืมตาตื่นทั้งที่ขี้เกียจลุกเพราะความเมื่อยและเพลีย ใครมาเปิดผ้าม่านไว้วะ แต่คงไม่ใช่ใครหรอกน่าจะมีแค่คนเดียวนั่นแล่ะ ผมเอามือควานหาคนที่ผมจัดหนักไปเมื่อคืนจนเกือบเช้าแต่ก็ไม่เจอมีแค่ผมคนเดียวที่นอนเปลือยกายใต้ผ้าห่มเพียงลำพัง
"หายไปไหนวะ" ผมหันซ้ายหันขวาก็ไม่เจอก่อนจะรีบลุกออกจากที่นอนเพื่ออาบน้ำแต่งตัวไปมหาลัยเพราะวันนี้ผมมีสอบ ผมเดินผิวปากลงมาอย่างอารมณ์ดีก่อนจะมาอารมณ์เสียกับใครบางคน รู้ไหมผมเจอใครผมเจอไอ้แม็กที่มันนั่งยิ้มหน้าระรื่นกินข้าวไปหัวเราะไปอย่างมีความสุขโดยมีนารียืนคุยกับมันสีหน้าท่าทางไม่ต่างกับไอ้แม็กเลย หึหมั่นไส้ว่ะ
"อ้าวไอ้อิฐตื่นแล้วเหรอวะ" มันหันมาทักผมแต่ถามว่าผมอยากทักมันหรือเปล่าล่ะ
"ถ้าไม่ตื่นมึงจะเห็นกูยืนอยู่ตรงนี้มั้ยไอ้สัส" แม่งเห็นหน้ามันละอารมณ์เสียแต่เช้า
"คุณอิฐหิวหรือยังคะนาจะได้ตักข้าวต้มให้ทาน"
"หิวดิ เ
