นารี....
อื้อออ ทำไมปวดหัวจัง ความรู้สึกแรกเมื่อลืมตาขึ้นมาแล้วนี่ฉันมานอนอยู่ในห้องคุณอิฐอย่างงั้นเหรอฉันจำได้ว่าฉันกำลังนั่งวาดภาพอยู่ข้างนอกนะแล้วฉันมานอนอยู่ในนี้ได้ยังไงและฉันก็ไม่รู้ว่าตอนนี้มันกี่โมงแล้วแต่ข้างนอกมันมืดมากฉันมองหาคุณอิฐแต่เขาก็ไม่เห็นฉันเดินออกมาข้างนอกก็เห็นคุณอิฐนอนหลับอยู่ที่โซฟา แล้วเขามานอนทำไมตรงที่ฉันนอนล่ะ ฉันเดินเข้าไปหาคุณอิฐเพื่อปลุกเขาให้เข้าไปนอนในห้อง
"คุณอิฐคะ คุณอิฐ" ฉันเรียกเขาหลายรอบมากเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นฉันเดินเข้าไปในห้องนอนอีกรอบแล้วนำผ้าห่มมาห่มให้เขาส่วนฉันที่เพิ่งตื่นก็เลยเดินออกมานั่งรับลมด้านนอก
"ตื่นแล้วเหรอ" ฉันหันไปก็เจอคุณอิฐที่ยืนอยู่ข้างหลัง
"ค่ะ"
"พรุ่งนี้เราต้องกลับกันแล้วนะ"
"ทางโน้นเรียบร้อยดีแล้วใช่ไหมคะพ่อกับแม่ของนาท่านจะไม่เอาตัวนาไปใช้หนี้แล้วใช่มั้ยคะ"
"ก็...เธอกลับไปก็รู้เองนั่นแล่ะไม่ต้องถามมาก" ฉันทำหน้าสงสัยก
