ฉันไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมามองใครโดยเฉพาะคุณอิฐ
"นาเอามือที่บาดเจ็บขึ้นมาให้ปู่ดูหน่อย"
"เอ่อ...ค่ะคุณท่าน" ฉันจำใจต้องยื่นมือที่พันผ้าพันแผลออกไปและนั่นทำให้ฉันเห็นว่าคุณอิฐกำลังจ้องมาที่ฉันสายตาของเขาดุดันจนฉันสั่นไปทั้งตัวสายตาคมที่มองเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเพราะคนรักของเขาคุณซินดี้โดนคุณท่านตำหนิเรื่องที่ใช้ฉันซักเสื้อผ้าให้
"เธอสองคนก็เหมือนกันรู้ทั้งรู้ว่านารีเจ็บมือก็ยังใช้ให้ทำงานทั้งที่ฉันบอกไปแล้วว่าให้นารีพัก อยากโดนไล่ออกสินะ"
"มะ ไม่นะคะคุณท่าน คือ...เราสองคนผิดไปแล้วค่ะ"
"ค่ะเราผิดไปแล้วคุณท่านอย่าไล่เราออกเลยนะคะ ฮือออ" ฉันเห็นอาการของเจี๊ยบกับสมใจก็รู้สึกสงสาร
"คุณท่านอย่าโทษเจี๊ยบกับสมใจเลยค่ะ คือนาเองที่อาสาทำ"
"ชะ ใช่ค่ะคุณท่าน นัง..เอ่อ นารีอาสาทำเองค่ะ"
"หึ งั้นเหรอ" ฉันรู้ค่ะว่าคุณท่านคงไม่เชื่อเพราะท่านรู้ดีว่าทั้งสองคนเกลียดฉันและคอยแกล้งฉันเป็นประจำ
"งั้
