บทที่หก
เมื่อเรียบร้อยแล้วเขาก็โผเข้าหากอดหอมเธอ พลันนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ทั้งคู่ผละออกจากกันทันที
“คุณหนูคะ พี่มาลัยเองค่ะ มีเพื่อนมาหาคุณหนูค่ะ”
“ใครครับ”
“คุณแวน คุณแชมป์ แล้วก็มีผู้หญิงที่มาลัยไม่รู้จักค่ะ”
“บอกมันกลับไปก่อน วินเรียนพิเศษอยู่”
“เฮ้ย ทำงั้นได้ไงล่ะวิน ไว้ค่อยมาเรียนก็ได้ พี่ก็อยู่ทุกวัน ไปหาเพื่อนก่อนเหอะ” ทิชาพูดขึ้น มาวินมองเธอด้วยสายตาออดอ้อน
“แต่วินไม่อยากไปหาเพื่อนนี่ อยากอยู่กับทิชามากกว่า”
“พี่ ทิ ชา เรียกให้มันดี ๆ” เธอเน้นเสียงแข็ง เขายิ้มแล้วยกมือขึ้นบีบหน้าอกเธอเบา ๆ เธอตีมือเขาทันที
“ทะลึ่ง !”
“พี่ก็พี่ แต่ตอนเอากันจะไม่เรียกพี่แล้วนะ”
“คุณหนู ยังไงดีคะ แล้วล็อกห้องทำไมเนี่ย” เสียงมาลัยดังขึ้นอีกครั้ง ทิชารุนหลังเขาให้เดินไปที่ประตูก่อนที่มาวินจะเปิดประตูออก
“ตอนเอาถาดหนมไปเก็บ วินเผลอล็อกน่ะครับ”
“คุณวินจะไปพบเพื่อน ๆ อยู่ใช่ไหมคะ” มาลั
