เพราะเสื้อผ้าของตัวเองถูกเขาเอาส่งให้ลูกน้องไปซักแห้ง เธอก็เลยยังกลับไม่ได้ ขืนกลับไปในสภาพที่ร่างกายเปลือยแบบนี้ คงได้อายคนทั้งตึกแน่ ๆ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็คงคอยถามกับเขาตลอดว่าเมื่อไหร่จะเสร็จ เพราะเธออยากกลับใจจะขาดแล้ว แต่รู้สึกเหมือนเขากำลังยื้อเวลาอยู่มากกว่า
เสื้อผ้าแค่นั้น เอาไปซักแห้งชั่วโมงเดียวก็คงเสร็จ แต่นี่ปาไปครึ่งวันแล้ว
"ตอนค่ำฉันต้องไปทำงานนะ" เธอบอกกับคนตรงหน้า ที่เอาแต่นั่งจ้องไม่ยอมไปไหน ราวกับว่ากลัวเธอจะหายออกไปจากตรงนี้
"โดนยาขนาดนั้นแล้ว ยังจะกลับไปทำอีกหรือไง ?"
"ไม่ทำแล้วฉันจะเอาอะไรกิน"
"พี่ให้เอง"
"ไม่เอา"
"พี่พูดในฐานะคนที่อยู่วงการสีเทาพวกนี้ มันอันตราย ไม่เหมาะกับเราหรอก เชื่อพี่"
"ไม่เชื่อ ไม่ต้องมาพูด" เธอตอบกลับทันควัน ท่าทางของเธอนั้นขึงขังมั่นใจกับความคิดของตัวเองมาก
"พี่ไม่ให้กลับไปทำ พี่ไล่ออก"
"เอ๊ะ ! จะบ้าหรือไง ฉันก็บอกอยู่นี่ว่าฉ
