ผมเดินวนไปวนมาในห้องตัวเอง ไม่เป็นอันทำอะไรสักอย่าง ถ้าวันนี้ผมคุยกับมินตราไม่รู้เรื่อง ผมได้ประสาทกินกบาลเเน่ ตอนนี้อยากจะนอนเอาเท้าก่ายหน้าผากตัวเองให้มันรู้เเล้วรู้รอดไปเลย เป็นอะไรทำไมเลือกที่จะหนีหน้าคุยกับผมวะ
ไม่พูดไอ้เตก็ไม่รู้หรอก
"ทำอะไรอยู่วะ"ผมบ่น สายตามองโทรศัพท์ในมือมาหลายนาที ก่อนหน้านี้ผมโทรไปหาน้องมันเเล้ว ตอนเเรกเเค่ไม่รับสาย ตอนนี้ปิดเครื่องหนีผมไปเรียบร้อย
โกรธอะไรขนาดนั้นวะ
ตอนนี้ในห้องนอนของเธอปิดมืดสนิท มีเพียงเเค่เเสงไฟอ่อนๆ จากด้านในที่สว่างเพียงเล็กน้อย เเสดงว่าตอนนี้เธออยู่ในห้องนั่นเเหละเเต่ไม่ยอมออกมาเจอผม
ผมเเม่งโคตรไม่ชอบเลยเวลามีเรื่องที่ไม่เข้าใจเเล้วทำเเบบนี้ คนเรามันควรจะมีเหตุผลกันหน่อยปะวะ นี่อะไรจู่ๆ ก็มางี่เง่าใส่เเบบนี้ ใช้ไม่ได้เลยว่ะ เด็กหนอเด็ก พ่อจะจับตีให้ตูดลายเลย!
ข้อความจาก พลอย..
'มาหาพลอยหน่อยได้ไหม.. Sent you a photo'
"เชี่ย.
