ช่วงสายๆ พนักงานมีกิจกรรมที่ต้องทำร่วมกัน ก้านแก้วที่ยังรู้สึกอ่อนเพลียอยู่จึงขอตัวออกมานั่งพักไม่เข้าร่วม โดยไม่รู้ว่าการปลีกตัวมาอยู่ตามลำพังนี้ จะทำให้ต้องเผชิญหน้ากับภัทรดนัย
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน ก้านแก้ว”
ก้านแก้วได้ยินเสียงคุ้นหู ก็หันไปมอง ก่อนจะตกใจหน้าซีดเผือด เมื่อเห็นว่าเป็นภัทรดนัย
หล่อนที่นั่งอยู่บนทรายริมหาดรีบลุกขึ้นทันที ก่อนจะซอยเท้าหนี
“ฉันบอกว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน เธอไม่ได้ยินหรือไง ก้านแก้ว”
ภัทรดนัยเดินตามไม่ลดละ ซึ่งก้านแก้วก็เดินหนีเอาเป็นเอาตายเช่นกัน
“เอ่อ... ฉันไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับคุณนี่คะ ขอตัวค่ะ อย่าตามฉันมานะ”
เมื่อเห็นหญิงสาวไม่ยอมหยุดเดินหนีง่ายๆ ภัทรดนัยจึงต้องกระชากแขนเรียว เพื่อทำให้หล่อนหยุดเดินแทน
“ปล่อยฉันนะ เดี๋ยวใครก็มาเห็นเข้าหรอก” หล่อนสะบัดมือแรงๆ จนหลุด
“ก็ถ้าไม่อยากให้ใครสงสัยอะไร ก็อย่าเดินหนีฉันสิก้านแก้ว”
แก้ว... ต้องทำให้เห
