“คุณ... อย่ามาหลอกแก้วนะ...”
“ฉันไม่ได้หลอก ไม่เคยคิดจะหลอกเธอเลยนะ ฉันรักเธอจริงๆ ตลอดเวลาสามเดือน มันคือช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดสำหรับฉัน... การไม่มีเธออยู่ข้างๆ มันเหมือนกับว่าฉันตกลงไปในขุมนรกไม่มีผิด... กลับมาเป็นเมียของฉันนะ แก้ว... ฉันรักเธอ...”
ก้านแก้วร้องไห้ด้วยความตื้นตันใจ หล่อนยังไม่ทันจะได้ตอบอะไรออกไป ปากนุ่มก็ถูกปากหยักสวยของคนตัวโตประกบลงมาหาเสียก่อน
ครั้งนี้จูบของเขาไม่ได้อ่อนโยน อ่อนนุ่ม เหมือนครั้งก่อนหน้าแล้ว เพราะสัมผัส การเคลื่อนที่บดขยี้ของเขานั้นมันเต็มไปด้วยความหิวกระหาย
“ฉัน... หิวเหลือเกิน ก้านแก้ว...” เขากระซิบชิดปากนุ่มที่ถูกบดขยี้จนบวมเจ่อ ก่อนจะฉีกทึ้งชุดนอนของหล่อนอย่างใจร้อน
“ใจ... ใจเย็นค่ะ คุณภัทร... อะ...”
“ฉันใจเย็นไม่ไหวแล้ว ฉันหิวเธอ... หิวที่จะเข้าไปในตัวเธอ ก้านแก้ว...”
ร่างอรชรของก้านแก้วถูกจับเปลื้องผ้าจนเปลือยเปล่า ก่อนจะถูกผลักให้ล้มนอ
