ตอนเย็น... หลังกลับมาจากที่ทำงานแล้ว ก้านแก้วก็ขึ้นห้องมาอาบน้ำพักผ่อน ส่วนภัทรดนัยยังคงนั่งคุยกับคุณนายสายสมรที่ห้องรับแขกต่อ
ก้านแก้วยืนที่ริมหน้าต่างห้อง มองออกไปบนท้องฟ้ากว้างยามราตรี ดวงจันทร์เต็มดวงเหลืองนวลบนฟากฟ้าทำให้อดอมยิ้มออกมาไม่ได้
“สวยจัง...”
หล่อนพึมพำเบาๆ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อร่างอวบอิ่มในชุดนอนสีชมพูหวานถูกสวมกอดจากทางด้านหลัง
“ใช่ครับ สวยมาก...”
คนที่กอดมาจากทางด้านหลังเคยคางลงกับบ่าเล็ก และมองดวงจันทร์ดวงเดียวกันกับภรรยา
“ดวงจันทร์คืนนี้สวยมากเลยนะคะ”
“ที่ผมบอกว่าสวยมาก... คือคุณต่างหากก้านแก้ว...”
“คุณภัทร...”
เขาจับหล่อนให้หมุนมาเผชิญหน้า ดวงตาของภัทรดนัยในตอนนี้เหมือนมีดวงดาวมากมายอัดแน่นอยู่ในนั้นไม่มีผิด
“สำหรับผม... คุณสวยกว่าทุกอย่างบนโลกใบนี้ และผมก็หวงแหนคุณมากเหลือเกิน...”
ก้านแก้วยิ้มทั้งน้ำตา กอดสามีเอาไว้ “เดี๋ยวนี้ปากหวานจังนะคะ”
“ทุกคำพูดผมออกมาจ
