หลังจากที่ได้สติ แพทริคก็รีบแต่งตัววิ่งตามเพื่อนตัวเล็กออกไปด้วยความรวดเร็ว
หมับ!
มือแกร่งเอื้อมเข้าไปกระชากเรียวแขนเล็กไว้ ทำให้พราวดาวหันมองหน้าอีกฝ่ายนิ่ง
"พรุ่งนี้ค่อยกลับ" เสียงทุ้มเอ่ย
"ปล่อย" ร่างบางก็ไม่สนใจพยายามสะบัดมือออก
"เธอจะกลับไปตอนนี้ด้วยสภาพแบบนี้หรือไง" แพทริคถาม
"มันเรื่องของฉัน" เจ้าของใบหน้าสวยตอบโดยที่ยังคงพยายามแกะมือแกร่งออก
"พราวดาว!" ชายหนุ่มที่เริ่มโมโหจากการไม่ฟังของคนตัวเล็กตะโกนขึ้นด้วยความหัวเสีย ร่างบางที่ได้ยินแบบนั้นก็ชะงักนิ่งมองคนตรงหน้าแววตาเรียบ แพทริคที่เห็นแบบนั้นจึงค่อย ๆ พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง
"มันดึกแล้ว..." ปากหนาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
"แล้วยังไง" พราวดาวมองหน้าถามเสียงนิ่ง
"มันอันตราย..." ไม่รอให้อีกคนได้พูดจบ ริมฝีปากเล็กสวนกลับทันควัน
"ทุกครั้งฉันก็กลับแบบนี้"
"..." แพทริคก็นิ่ง
"หลังจากขัดดอกให้นายเสร็จ เวลาที่นายไล่กลับ
